Juni alweer

Het is alweer juni. Het lijkt of we hier nog maar net zijn aangekomen. Vorig jaar rond deze tijd hebben we ons afscheidsfeest gehad bij de "Leemerhoef". Het was een super feest en toen wisten we niet wat ons leventje hier in Shanghai voor ons in petto zou hebben. Inmiddels weten we het nu dus wel. Veel onbekende emotie heeft het los gemaakt. Het heeft ons veel mooie ervaringen maar ook minder mooie ervaringen gebracht. Het was vooral hectisch. We hebben wat ervaringen met jullie gedeeld via facebook maar ook via ons blog. We zijn van plan dat volgend jaar ook weer te doen. Ik geeft ons ook een soort van rust om onze ervaringen af en toe te ordenen. Zie het als therapie ;-).

Nu ervaren we juni in Shanghai. Het is een hele speciale maand. De temperatuur is nu dus constant boven 25 gaden. Dat was het vorige maand eigenlijk ook wel maar nu wordt het er ook nog vochtig bij. Voor mij een mindere ervaring omdat ik niet goed tegen deze hitte kan. Veel hoofdpijn.....helaas. Het is ook een maand van emoties. Veel mensen maken zich op een paar maanden naar huis te gaan. Veel echtgenoten maken zich op een een tijdje alleen te zijn omdat hun vrouw in het thuisland zal zijn. De Ayi's krijgen zomer schema's en het huis wordt zomerklaar gemaakt. Airco's draaien weer op volle toeren. Maar omdat je weer naar je thuisland gaat gaan bepaalde emoties spelen. Je stopt het weg omdat je er verder niets mee kunt. Maar nu realiseren veel mensen zich weer dat ze hun thuisland toch wel erg missen. Zeker de mensen daar. Verder is het voor velen ook weer een hele opgave om bij hun familie te moeten verblijven. Het is niet makkelijk om de hele zomer bij familie op bezoek te zijn. Daar hebben wij gelukkig geen last van want we hebben ons eigen huis aangehouden. Een dure beslissing.....maar een goeie wat ons betreft.

Het is ook een maand van afscheid nemen. Heel vervelend maar inherent aan het expat leven. Ik zag zo juist weer een verhuiswagen vertrekken van de compound. Een ander huis waar druk ingepakt werd.
Maar helaas moeten wij ook afscheid nemen van goede vrienden. Vooral Janna, Ronald en hun kinderen zullen we enorm gaan missen. Maar zaterdag hoorden dat ook Irma en John weg gaan. Wouter had hun Floris als oppas. Maar ook Irma was Wouter's juf en mijn oude collega in Eindhoven. Ook Claire en familie gaan terug naar London. Lewis was ook een oppas voor Wouter. Wouter had een speciale band met Lewis en Floris. Hij speelde ook met ze. Het waren zijn grote vrienden. Janna een enorme lieve vriendin, Irma als steun en Claire met haar Britse humor..........wat zal ik ze missen. Maar ook mensen die je zo af en toe eens tegen komt gaan weg. Wat zal het veranderen. Ook Lisette Dalebouts van het boek 'Mijn straat is geel' en de columns in de Linda gaat weg. Ze gaat terug naar Amsterdam en gaat daar een prachtig grachtenpand bewonen.

Er gaan ook mensen van compound veranderen. Mijn lieve vriendin Karen bijvoorbeeld. Ik wandel elke dag een rondje met haar mee en we laten dus samen haar hond uit. Eerst staan we met de (nu nog) 'Rego' moeders op de hoek te kletsen, 'The corner women' en daarna gaan we wandelen. We bespreken een hele boel zaken. Soms verdrietig maar meestal hebben we een hoop lol. We zijn erg close. We hebben samen het gedoe met de Rego school doorgemaakt. Dat is redelijk gezakt maar nog steeds zijn we er flink van onder de indruk. Het trekt ons uit elkaar. Sommige mensen hebben geen budget voor een bepaalde school en sommige kinderen worden niet toegelaten op een bepaalde school. Onze Rego kinderen gaan na naar WISS, BISS, SAS, SCIS enz. We balen ervan, het had niet zo moeten zijn.

Karen's verhaal is er eentje waar je zeker kippenvel van zult krijgen. Zij heeft een kind met "Asperger". Dit is een autistisch stoornis. Deze kinderen zijn veelal erg intelligent. Ze heeft ook een kind met ADHD. Daar kunnen ze hier dus erg moeilijk mee omgaan. Je moet perfect zijn. Met een jaar of acht testen ze je al op IB level. Dat is VWO. Haar kinderen werden dan ook op geen enkele school hier in Shanghai geaccepteerd. Fijn is dat. Je man moet hier blijven maar je kinderen kunnen nergens heen. Ze heeft 'home scholing' geprobeerd maar dat is veel te moeilijk. Leraar en moeder tegelijker tijd en al niet te spreken over de tijd die daarin gaat zitten. De SAS in Pudong (ver weg) heeft de kinderen nu geaccepteerd na een maand van onderzoeken en testen. Het is zo zielig want de kinderen hebben er een enorme deuk van op gelopen. Ze zijn 10 en 12 en zeker niet dom. Karen, mijn Amerikaanse vriendin, gaat dus weg van de compound omdat het simpelweg veel te ver is voor de kinderen. Alleen heeft dit gezin geen auto met chauffeur en zelf rijden mag ook niet. Dat past niet in het budget. Lastig, want hoe komt haar man dan op het werk........... nu moet hij ongeveer een 2 uur in een taxi. Dat is natuurlijk ook geen doen. Soms moet een bedrijf simpel weg toch even persoonlijk mee denken (daar weten wij alles van). Nu na veel vijven en zessen hebben ze dat toch voor elkaar. Hij mag zelf rijden (help) en hij gaat een oude auto kopen omdat auto's hier niet te betalen zijn. Dan denk je.........oké we zijn er. Niets is minder waar. GE, het bedrijf waar haar man voor werkt, test de lucht in de huizen van hun medewerkers. Nou zou je zeggen als je als bedrijf in Shanghai gaat zitten dat je de luchtverontreiniging er bij moet nemen. Dat is hier een gegeven. GE laat echter mensen verhuizen als de lucht niet goed is. Nu hebben ze het huis waar ze nu wonen getest en het blijkt niet goed te zijn. Nu moeten ze dus deze week al weg. Eerst zouden ze na de zomer rustig gaan verhuizen nu moet dat in een week. Want ze vertrekken volgende week al naar Amerika. En ook het nieuwe huis.......wat ze nog niet hebben moet eerst worden getest.......?????????????? Waar blijf je dan met twee kinderen en een hond en kat?

Maar goed zelf hebben we zaken ook nog niet op orde. We willen eigenlijk graag verhuizen. Een beetje dichterbij school zou fijn zijn en een beetje dichterbij waar het gebeurt hier in Shanghai. We kunnen nu een huis krijgen op een super grave compound. Iets houd ons echter tegen. Het huis is over budget en kleiner en erg koud in de winter. Eigenlijk best raar om bij te gaan betalen voor een kleiner en kouder huis. Echter de compound heeft geweldige faciliteiten en is geweldig voor kinderen. En het licht in het centrum en dichterbij school. Maar nu heeft de BISS beloofd dat er een rechtstreekse bus gaat komen naar school vanuit onze compound. Nu dachten we dat het voor Wouter misschien wel beter zou zijn om hier te blijven zodat hij in elk geval zijn vrienden van deze compound nog kan blijven zijn. Wouter zou echter zelf wel naar de andere compound willen??????? Ons flexibele mannetje wil wel nieuwe vrienden maken, zegt hij. We zijn er nog niet uit maar we moeten wel gaan beslissen.

We moeten ook gaan denken wat we meenemen naar Nederland (eerste op vakantie) omdat we een hele grote voorraad mee terug moeten nemen naar Shanghai. We moeten een voorraad van een heel jaar mee terug nemen. We komen volgend jaar namelijk niet meer naar Nederland. We hebben het niet alleen over voedingsmiddelen maar ook ook bepaalde medicatie en bijvoorbeeld dagcrème. In alle dagcrème hier zit een soort chloor, Chinese dames willen namelijk heel graag wit zijn. We kunnen natuurlijk niet voor een jaar hagelslag en kaas meenemen dus daar zullen we uiteindelijk afscheid van moeten gaan nemen. Maar goed, medicatie moet simpelweg mee. Hier weet je namelijk nooit of het de hoeveelheid stof bevat die nodig of gezond is. Het kan net zo goed fake zijn als de rest. Maar ook Nederlandse kinderboeken, stroop voor de pannenkoeken,  haarspray, schoenen enz. Al met al denk ik er aan om maar 1 korte broek en 1 t'shirt mee te nemen en te  hopen op geweldig mooi weer. Gelukkig vliegen we met Emirat Air en daar mogen we 30 kilo pp meenemen.

Ik begin me steeds meer te verheugen op al het lekkere eten in Nederland. Alles wat ik nu zo mis. Ik ga mezelf helemaal te buiten ben ik bang. Ik ben al niet slanker geworden hier. Veel buiten de deur eten is hier erg prettig maar het maakt je niet slank. Nu zal het in Nederland zeker niet beter gaan worden. Ik ga er niet op letten. Na de zomer misschien. Ik heb nog nooit in mijn leven aan de lijn gedaan maar ik ben bang dat ook ik er aan moet gaan geloven. Haring, frietjes van Flip, frikandellen, dunne ham, Hollandse garnalen, mosselen (zonder cadmium), heerlijk brood, verschillende soorten vlees, eigenlijk gewoon de diversiteit van alles in de AH. Ik vindt het bijna jammer dat we eerst naar Sri Lanka gaan. Oef dat klink wel heel verwent en het is natuurlijk onzin.

In Juni is het druk met afscheidsfeestjes en er worden veel leuke activiteiten georganiseerd want na de zomer is het weer helemaal anders. Het lijkt erop dat we nog van alles af moeten hebben voor de zomer. Maar we kunnen ook elke dag zwemmen en genieten van het weer. Er is altijd een keerzijde.