Leven in Shanghai

We zijn al weer een tijdje hier in Shanghai. Het heeft zo zijn voordelen en nadelen. Natuurlijk kunnen we er nog niet veel zeggen want we zijn nog steeds niet helemaal gesetteld.

Als je huizen gaat kijken vanuit Nederland (wat wij in mei hebben gedaan) weet je niet wat te verwachten. Wij wilden graag in een gebied wonen wat nu niet meer te betalen is en de huizen zijn ook erg slecht. Dus dan moet je je gedachten over wonen bijstellen. We zijn dus naar een buiten gebied gegaan. We wilde graag een huis en het liefst met een tuintje. Zeker geen appartement. Nu hebben we hier in de omgeving veel gezien. Vaak hele protserige huizen. In deze omgeving bevindt zich de Shanghai Amerikaanse school en dus wonen er veel Amerikanen die daar veelal van houden. Maar we hebben een huis uitgezocht met tuin geheel naar onze tevredenheid. Het is huis bevind zich op een prachtige compount met binnen- en buitenbad. Het is hier erg gezellig en je ziet veel kinderen voetballen, zwemmen en vissen. We kunnen op de fiets naar westerse winkels en eetgelegenheden.

Wouters school ligt echter erg ver weg. Met onze chauffeur maar 30 minuten maar met de schoolbus 1.5 uur. Heel raar vinden wij. Daarbij heb ik hemel en aarde moeten bewegen dat ze de gordels bij de kinderen aan doen en de airco aan in de bus. Je geeft verdomme wel je kind mee in het Shanghai verkeer. Daarbij is het erg warm hier en het is niet fijn om al bezweet op school aan te komen.
Persoonlijk ben ik niet erg blij met de schoolbus tijd en de lange dagen die ze maken op school. Wouter gaat echter graag naar school en doet enorm zijn best. Alleen dat verdomde huiswerk.

Helaas is ons uitgezochte huis een probleem huis. Lekkage, stank, giftige insekten en veel stroomstoringen. Nu ik er woon vind ik het ook wel een erg groot huis. Ik kan me er niet zo in thuis voelen. Het is niet knus. Inmiddels is wel alles aankant en staan de meubels zoals we willen. De huiseigenares is overgekomen om de problemen te bekijken en ze zijn heel duidelijk. Hier kun je eigenlijk niet blijven wonen. Er moet flink gesleuteld worden om het weer leefbaar te maken. Dit is natuurlijk geen fijn bericht. Maar van de andere kant zouden we nu dichterbij Wouters school kunnen gaan wonen. Maar ook daar twijfelen we weer over. We hebben dit huis natuurlijk niet voor niets uitgezocht. Lopend of op de fiets overal heen kunnen is natuurlijk super. Van de andere kant, als je ergens woont waar niet veel westers is ga je meer op pad en kom je op meer plaatsen. Het valt me idd op dat mensen die buitenaf wonen vaak in hun westerse kleine omgeving blijven. Dat is ook niet onze bedoeling. Shanghai moet wel ontdekt worden. Verder zijn we lid geworden van een club waar we erg weinig mee doen omdat wij dus toch liever de stad in gaan dan rondhangen op een club.

We hebben dus een andere compount op het oog. Deze ligt niet rustig (aan de snelweg), heeft geen tuin (wel veel groen en algemene tuinen en een terras), is kleiner (knusser), Wouter kan heen en terug in de bus (15 min), er gaan 's morgens twee bussen met kinderen naar de Rego (waarvan veel Nederlanders), er is niets westers in de omgeving en ik heb voor alles de auto nodig, Het zijn "goede" huizen . Maar we moeten niets overhaast beslissen dus.

We hebben de makelaar ook gevraagd om midden in het centrum van Shanghai naar grote appartementen te kijken. Midden in de franse wijk. Het lijkt daar of je in zuid Frankrijk woont. Je hebt alles op loop afstand en zit in het bruisende leven. Willen we dit?????????? Even rustig nadenken. De busreis voor Wouter is dan weer wat langer maar niet zo lang als nu omdat je dan de stad uit gaat. We hebben veel om over na te denken en natuurlijk speelt het budget ook weer een rol.
Maar als ik anderen hoor hebben we nog niets te klagen.

Het mooie van het expat leven is dat je veel mensen ontmoet. Iedereen is behulpzaam en iedereen heeft energie om Shanghai te ontdekken. De stad kost veel energie maar geeft ook energie. Ik word steeds aangetrokken door de stad. Ik krijg zoveel tips dat ik echt met mijn tijd in de knoop kom. Ik heb Engelse les, moet nog een Ayi inwerken (die niet doet wat ik wil), steeds werkers over de vloer voor alle reparaties, moet nog planten kopen, afspreken met Rocio, Theresa, Liesbeth, Joanna, Marcela, Gaby en Irma, helpen op school, veel reistijd naar de stad en naar school enz. Je moet je bedenken dat ik voor mijn brood van Waalre naar Tilburg moet en voor de boodschappen naar Best. Ik moet zeggen daar wen je aan en je leert erg goed plannen.

Wat je ook leert zijn andere culturen en omgangsvormen. Ik heb het nu niet over de Chinezen want die zijn sowieso niet te snappen maar over b.v Amerikanen. Natuurlijk kent iedereen de verhalen dat alles in Amerika groot en overdreven is......................nou echt wel. Ik lach me werkelijk kapot met ze . Jonge, jonge wat een volk. Wel aardig hoor..................teminste dat denk je. Of is het gespeeld, het lijkt wel zo........voor ons. Alles is over de top. Haaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaayyyyyyyyyyyyyyyyyy i'm Dan and you, howwwweeeeee arrrrreeeeeeee you. Where aaaaaaaaaaaaaaarrrrrrrrrrrrrreeeeeeeee youuuuuu frommmm. Op een feestje wordt deze zin wel honderd keer gevraagd. En daarna gaat het bij de mannen over Football en bij de vrouwen over making brownies and macoroni with Cheese. Geweldig simpel en gezellig.