School/Wouter

Sommigen van jullie weten dat we in Nederland voorafgaand aan ons expat-avontuur een advies gesprek hebben gehad met Edufax over welke school te kiezen in Shanghai en om Wouters school resultaten te bespreken.

Wouter is geen supergoede leerling. Hij gaat in Nederland met de hakken over de sloot. Hij doet zijn best maar spelen is veel belangrijker en daarbij heeft hij een flink concetratie-probleem. Hij heeft ook logopedie omdat ze denken dat hij misschien ook dyslectisch is. Jonge, jonge jonge zul je denken. Maar hij is niet de enige natuurlijk en daarbij is hij toch echt het leukste manneke dat er is.

Het advies van Edufax was vrij negatief. Ze vonden onze uitzending voor Wouter risicovol. Omdat hij net in de leeftijd zit dat hij net de Nederlandse taal begint te leren lezen en schrijven. Dan is het volgens hun al al erg moeilijk om er een taal bij te leren en het Nederlandse goed op nivo te houden. Daarbij moeten we natuurlijk Wouters resultaten niet uit het oog verliezen.

Ze adviseerden ons om naar een Amerikaanse Internationale school te gaan omdat deze niet zo steverig zouden zijn. In het Engelse Internationale systeem leren kinderen eerder lezen en schrijven. Dus dan zou hij met een achterstand beginnen.

Dus we gingen voor het amerikaanse. Maar de school die we op het oog hadden was moeilijk omdat daar in de omgeving de huizen te duur waren. Toen we de Rego bezochten waren we verkocht. Ze vertelde ons dat kinderen zoals Wouter meer dan welkom waren en dat ze hem juist veel te bieden hadden. De klassen bestaan uit 12 kinderen......dus aandacht genoeg. Deze keuze hebben we met Edufax besproken en zij vonden het een goede keuze. Zeker ook omdat het nederlandse onderwijs geintegreerd is. Dus als de kinderen het engels goed onder de knie hebben krijgen ze elke dag nederlands. Tot die tijd krijgt Wouter 2.5 uur per week Nederlandse om eerste het engels te leren.

Dus dit was ons uitgangspunt. Niks mis mee.

Echter het loop toch anders. Na twee weken hadden ze al in de gaten dat Year 3 voor Wouter niet haalbaar is. Dat hadden wij al gedacht maar daar wilde ze niet naar luisteren. Dus Wouter ( die het goed naar zijn zin had in de klas ) moest naar Year 2. Dat zou hem helpen omdat hij het veel te zwaar had. Verder zagen ze ook wel dat zijn concentratie-vermogen erg laag is. Op de Nederlandse school was alles volgens de juf koek en ei. Ik hoefde me geen zorgen te maken.

Wouter gaat van 7.50 tot 16.15 naar school (schoolbus inbegrepen). Als hij thuis komt heeft hij een uur huis werk. Totaal over de top wat mij betreft. Maar goed dat is niet anders in het internationale onderwijs.

Inmiddels 6 weken verder komt ook de Nederlandse school met het feit dat Wouter niet voldoende presteert. Dus ook daar willen ze hem nu terug zetten van groep 4 naar 3.5 ??? Raar want een week eerder ging het nog zo goed ???

Maar omdat Wouter blijkbaar niet lekker in zijn vel zit op school zou het beter zijn hem terug te zetten. Hans en ik vinden dat hij het nivo van huiswerk wel goed aan kan. We hebben wel ingestemd maar we hebben wel Edufax om advies gevraagd. Hoe gaan we hier nou mee om? En is Wouter wel eem jongetje die dit aankan? Het kan dus zijn dat we het advies krijgen terug naar Nederland te gaan. Dan is de schade voor zijn Nederlands nog niet zo groot en daar ligt wel zijn toekomst.

Maar wat dan. We zouden altijd samen terug kunnen. Niets is minder waar. Philips reorganiseert en dan zit je vast in China. Tenminste Hans. Dus als ze adviseren om verder onderwijs in Nederland te volgen dan kan ik alleen met Wouter terug. Dat is natuurlijk niet wat we willen. Maar ik ben er wel op voorbereid. Split family noemen ze dat. Ja, het gaat ons op alle vlakken echt voor de wind.

Chinese dames

Waar ik me enorm over verbaas is de kleding die Chinezen dragen. Het is zo ongelofelijk lelijk. Er zijn hier echt wel goede kledingwinkels. De dure (Chanel, Dior, Tommie, Lacoste enz.) gemiddeld (GAP, Esprit, Mexx enz.) goedkoop (Zara, H&M en C&A enz.) zeer goedkoop (chinese meuk).

De Chinezen gaan veelal voor de chinese meuk kan ik je melden. Vaak saaie en vale synthetische rommel. Het is erg ontvlambaar. Daarbij moet je bedenken dat ze allemaal recht zwart haar hebben. Deze dames bepalen hier het straatbeeld. Heel saai dus. Er is wel iets wat het goed maakt........de schoenen. Ook die zijn erg lelijk maar saai kan je het niet noemen. Het zijn vaak zeer vreemde creaties van erg slechte kwaliteit. En al zijn de shoenen vijf maten te groot, toch trek je ze aan....

Op het moment is het ook erg hip om een bril op te zetten, ook als je deze niet nodig hebt. Dus zet je alleen een brilmontuur op zonder glas. Daarin hebben ze ook erg vreemde creaties.

Als de zon schijnt steken ze hun paraplu op. Ze willen namelijk niet bruin worden. Waar wij huidkanker krijgen omdat we elke zonnestraal willen opvangen zijn ze hier totaal bang van de zon. Bruin zijn staat gelijk aan arm zijn. Als je op het land of in de bouw werkt wordt je bruin, niet als je geld hebt. Ik moet zeggen dat er hier dagen bij waren dat ik de zon ook niet meer kon hebben maar niet omdat ik dan misschien bruin zou worden. Als je dan toch bruin zou zijn geworden koop je gewoon dagcrème. In de dagcrèmes hier zit namelijk 'whitening bleach'. Ja, je leest het goed, bleek. Wat wij in de tandenpasta hebben hebben ze hier in de dagcrème. Dus moet je erg goed oppassen welke crème je koopt.

Hun haren zijn recht.......kaarsrecht. Als ik naar de gemiddelde dame kijk kunnen ze er ook vrij weinig mee. Maar er zijn uitzonderingen. Permanent en verf. Ook hier gebeuren rare dingen. Natuurlijk willen de dames hier er ook anders uitzien. Wij willen slank zijn en geen grijs haar en hier zijn ze al slank maar willen ze grote ogen en gekleurd krul haar. Voor dat laatste kun je naar de kapper. Maar de kwaliteit van de verf is erg slecht. Dus de haren krijgen vaak een andere kleur dan gewild en het ziet er dus beroerd uit. Grote ogen kan ook, bij de plastisch chirurg. Dat doen wij ook, borsten groter en kleiner, rimpels weg, vet weg enz. Hier willen ze op ons lijken en dus willen ze grote ogen.

Een chinese dame is heel preuts. Echt niet dus. Zeer korte rokjes en enorme strakke kleding laat weinig verrassingen over. Maar er is weinig aan want ze zijn zo 'plat' als een plank.....

Tot zover even over chinese dames.

Het leven in Shanghai is dan uiteindelijk toch begonnen.

Het klink raar maar we zitten eigenlijk wel te wachten op een soort sleur. Als je leven zo enorm op zijn kop staat wil je nieuwe zekerheden. Totaal ontheemt, zo voelden we ons. Elke paar weken een andere plek om te slapen en je meubels die van hot naar her worden gesleept. En die worden daar niet beter van kan ik je meedelen.We hadden natuurlijk al aanzienlijke schade.
In het service appartement was het wel even makelijk wonen. Het is klein en ze komen elke dag poetsen. Maar wel met de franse slag. Het hele appartement was namelijk in ongeveer 15 minuten "schoon". We woonden daar wel helemaal geweldig qua lokatie. We konden zo overal heen lopen en daarmee bedoel ik ook leuke eetgelegenheden en westerse winkels. Midden in een franse wijk alwaar het geweldig mooi is en je heerlijk kunt wandelen. Wouter was ook nog redelijk snel op school met de schoolbus. Maar dan moest hij toch over een paar gevaarlijke snelwegen. En, ik zal wel een zeur zijn...................maar het Shanghai verkeer is niet echt fijn om je kind in mee te geven. Daarbij moet je de ayi's in de bus elke dag zeggen dat de gordel om moet. Zelf zien ze het gevaar totaal niet.

Het apartement was leuk ingericht en knus maar natuurlijk werd de lobby verbouwd. Dat is in Shanghai ook een heel gedoe. Het is namelijk zo dat bouwvakkers (lees ongeschoolde boeren) hier betaald krijgen als ze het snel afwerken. Dus gaan ze door tot ze er bij neer vallen. We hadden een brief gekregen waar in stond dat de werkzaamheden om 17.00 zouden stoppen maar niets was minder waar. Na een hele dag ben je om een uur of acht de herrie dan toch echt zat. Huiswerk en eten in die herrie is al niet prettig maar gaan slapen gaat echt niet lukken. Dus bel je de mensen van de lobby.Kunnen de werkers ophouden want in de brief staat dat het om 17.00 stopt. Oké......zeggen ze dan.
Na een uur ga ik dan toch maar even naar beneden. In de lobby loop je het risico om of doof te worden van de herrie of stoflongen te krijgen van het stof of een stuk met Pritt opgehangen stuk marmer op je kop te krijgen. Je neemt het risico want je wil van de herrie af. Arbo regels zij hier onbekend.
Ik liet de brief zien die ik had gekregen over de tijd dat ze zouden stoppen. Ik vroeg wat er stond. Om 17.00 houdt het op , zegt ze. Ik zeg, oké hoe laat is het nu? 20.00, zegt ze. Dus kan je zeggen dat ze ophouden. Ze zegt, ze luisteren niet naar mij. Dan bel je even je baas of hij het door wil geven, zeg ik. Om 20.45 waren ze stil. Als iemand niet hoog genoeg is in rang dan wordt er gewoon niet geluisterd.
Je zult het geloven of niet de volgende dagen was het weer precies hetzelfde. Je wordt er zo ongelofelijk moe van. Gelukkig mochten we een paar dagen later naar een hoger gelegen apartement waar de herrie iets minder was. Voor een keer extra verhuizen draaien we onze hand inmiddels niet meer om.
We woonden in deze weken vlak bij wat mensen waar we het prima mee kunnen vinden en daar heb ik dan ook gebruik van gemaakt. Afspreken met Ans uit Waalre, met Janna en Rocio. Heerlijk lunchen op gezellige terrasjes.
Het weer is hier al weken geweldig te noemen. De zomer is een echte ramp. Het is zo verschrikkelijk heet en verstikkend. Je kunt dan echt niet buiten zijn.Vanaf september is het prima weer. Blauwe luchten en af en toe een heerlijk briesje. Als de temperatuur drie dagen op 21 graden staat dan noemen ze dat hier herfst. Of het daarna weer 30 graden is maakt niet uit. De zwembaden gaan dicht en de airco's in de winkels veelal uit. De herfst is dus echt geweldig. De winter zal ongeveer eind december echt gaan beginnen. Dan is het hier ook echt koud.......water koud. Vanaf maart/ april wordt het weer weer beter. Maar dat moeten we afwachten natuurlijk.

Inmiddels wonen we nu (na onze vakantie in Hong Kong) in ons andere huis. Voor Wouter is het een hele vooruitgang. Hij heeft veel vriendjes hier op de compount omdat hier veel mensen wonen waarvan de kinderen naar de REGO gaan. Deze compount is namelijk dichtbij school. Er wonen ook veel Nederlanders omdat op de REGO nou eenmaal veel Nederlandse zitten ivm het Nederlandse onderwijs aldaar. Maar dat hij nu eerder thuis is..........nee dus. Deze bus vertrekt dus weer laat van school. Het is hier nooit wat je denkt. Hij dus om 16.15 thuis. Even iets drinken dan een uur huiswerk. Dan is het 17.30 en tijd om te koken en eten. Spelen............dat kan maar amper. De meeste kinderen maken hun huiswerk in 30 minuten maar Wouter is daarin wat langzamer. Ik ben bijna geneigd het huiswerk voor hem te gaan maken zadat hij ook af en toe kind kan zijn.

De compount is een soort park met huizen. Er zijn een paar huizen met een eigen tuin maar de meesten hebben slechts een balkon. Wij ook. Maar wij zitten op het balkon en Wouter speelt in de tuinen van de compount en de speeltuin. Het is mooi aan en tot nu toe hebben we nog geen hele erge problemen met het huis. We kunnen in het huis bijna niet mobiel telefoneren en de t.v. zenders vallen soms gewoon weg. Nu kijken we bijna nooit t.v dus dat maakt niet uit. Deze compount is dan wel dicht bij school maar er is niets westers in de buurt. Dus moeten we voor alles de auto hebben. We mogen niet zeuren want er zijn hier best veel mensen die geen chauffeur en auto hebben. Die moeten alles met taxi's of met de shuttelbus van de compount doen. Vorige week heb ik me op mijn fietsje toch het Shanghai verkeer in gewaagd. Op een 20 minuten fietsen is een Metro-winkel (makro) een B&Q (bouwmarkt) en een Decathlon (perrysport). Ik wilde deze winkels wel eens verkennen. Het ging goed maar je moet op alles voorbereid zijn. Zo kwam ik op de terugweg een scooter tegen die zijn koffertje verloor. Hij was denk ik loodgieter want de bouten en moeren vlogen rond mijn oren. Verder is groen hier niet echt groen. Het verkeer dat afdraait rijdt gewoon door. Niets is zeker in het verkeer en dus heel gevaarlijk.
Zo is er deze week een filmpje op Youtube verschenen over een meisje dat hier overreden werd. Het meisje is twee en loopt op straat. De automobilist moet het kind gezien hebben maar rijdt haar toch aan. En rijdt vervolgens gewoon door. Daarna lopen en fietsen er 19 mensen voorbij en kijken maar niemand doet iets. Vervolgens rijd er nog iemand over het zwaar gewonde meisje heen. Zij is later aan haar verwondingen overleden. Ik wist dat ze hier liever iemand dood rijden dan gewond omdat ze anders misschien hun leven moeten betalen aan de familie van de persoon, maar dit is werkelijk wagelijk. Dan twijfel je om weer op de fiets te stappen.

Wij hebben een goede chauffeur. Mister Yu. Hij is een wat fatsig mannetje met een niet al te vriendelijk uiterlijk. Maar het is niet mijn vriend maar onze chauffeur. Hij rijdt rustig en weet overal de weg. Hij durft ook te zeggen als hij het even niet weet en zoekt dan ook een oplossing. Dat is zeldzaam. Want normaal betekend dat gezichtsverlies en dat is heel erg voor de meeste mensen hier. Een taxi chauffeur (boer uit het binnenland) blijft rijden totdat jij besluit dat het genoeg is. Hij kan niet toegeven dat hij het niet weet want dan leidt hij aan gezichtsverlies. Mister Yu is ook erg asociaal in het verkeer. Tenmiste dat zouden wij in Holland zo vinden. Hij rijdt voorbij een file en propt de auto op het einde van de file gewoon vooraan er tussen. Dat betekend voor ons dat we overal best vlug zijn maar sociaal rijden is het niet. Maar ach wie doet dat wel. Regels hebben ze misschien wel maar daar houden we ons gewoon niet aan.

Ik heb in ons andere huis een Ayi (hulp in de huishouding) gehad. Ze kwam 3 keer 3 uur en daarna ging ze naar een andere nederlandse dame. Het was een super ayi. Ze was schoon en aardig en gewend om voor westerse gezinnen te werken. Dat is heel wat. De meeste ayi's zijn vies en na het poetsen moet je je hele huis schoon maken. Ze spreken bijna nooit Engels (alleen de dames uit de Filipijnen). Ayi's poetsen met koud water en doen eerst het toilet en met het zelfde doekje het aanrecht. Verder hebben ze een mop die ze niet uitspoelen. Vaak gaan ze eerst stofzuigen en dan stoffen. Hier in huis zou ook een ayi hebben gepoetst..........?????????????????????????????????????????????????????
Het was hier werkelijk super vies. Maar ja das niet echt moeilijk als je eerst de ayi laat poetsen, dan gaat schilderen en schuren. De meeste van deze ayi's komen van het platteland en zijn erg arm. Het woord schoon kennen ze niet. Zij wonen zelf vaak onder slechte omstandigheden en dan is vies en schoon niet waar je aan denkt. Ik ben nu toch weer op zoek naar een ayi omdat Shanghai een erg stoffige stad is en je huis snel vies is en we hebben een groot huis en dat is moeilijk allemaal zelf bij te houden. Maar een ayi is nooit zeker. Als ze ergens anders meer geld kan krijgen komt ze gewoon niet meer zonder af te zeggen. Een Nederlandse vriendin alhier heeft veel problemen met haar ayi. Ze heeft een man met gok schulden en wil meer geld zien. Het is oppassen met zo iemand want in onze expat huizen valt veel te halen. Je hebt natuurlijk een ayi nodig die je vertrouwd want jij wil op pad.  Verder moet je ze van a tot z instrueren want eigen initiatief is ze onbekend. Bijvoorbeeld:
- je mag niet mijn kleding dragen
- je moet met warm water poetsen en zet de meubels terug na het dweilen.
- verwijder dode muizen ook al zie je ze niet
- was de ramen ook al hangen er gordijnen voor
- roggel, boer en scheet niet waar anderen bij zijn

Zoals je leest kost alles tijd en energie zelfs de ayi die je misschien later tijd gaat opleveren.

Later meer over Hong Kong