Afscheid

Deze dagen is het alleen maar afscheid nemen. Gisteren was de laatste schooldag. De laatste keer naar school lopen en de laatste keer helpen als klassemoeder. De kinderen hebben een geweldige dag gehad maar toch kwam daar dan dat moment.........De kinderen van "de Meent" zingen de laatste dag altijd hun school lied. Ik heb normaal altijd al een brok in mijn keel maar nu wist ik dat ik het niet droog ging houden. Het is echt een geweldig lied. En ja hoor, ik ben langzaam wat achteraf gaan staan en heb mijn tranen gelaten. Wouter deed het goed.

Later die dag hebben we afscheid genomen van zijn nichtjes en zijn tante Karin. Nou tot..........?
We zien ze natuurlijk via skype en hopelijk komen ze bij ons op bezoek. Maar we zullen ze natuurlijk missen.

Nadat we Karin en de kids gedag hadden gezegd hadden we een afscheidsetentje met mijn broer, Danielle, Tiene en Marco. Het was een erg gezellig etentje........................maar ook hier kwam het moment. AFSCHEID NEMEN. Marco was zo verdrietig. Dat gaat je erg aan je hart. Nu deed Wouter het ook weer goed.

Wouter deed het iets minder toen we hem in bed gingen leggen. Hij is morgen jarig en dat wil hij eigenlijk niet. Dan ben ik 7 en dan gaan we naar China. Als ik 6 blijf, blijven we hier. Kon ik maar op een knop drukken dat alles zo blijft als nu. Dat zijn uitspraken van Wouter nu.
Het is hartverscheurend. Hans zegt op zijn beurt......."het zou ook vreemd zijn als hij weg zou willen. Dan heb je ook iets niet goed gedaan". Natuurlijk wil hij niet weg. Hij weet ook niet wat komen gaat en hij weet wel wat hij nu heeft.

De dag van zijn verjaardag is fijn verlopen. Eerst heeft hij bij Teun, Bas en Jens gespeeld en later zijn we met Joris naar de bios gegaan. Morgen is helaas het afscheid tussen deze twee vrienden aan de orde. Dit zal me erg zwaar gaan vallen en Wouter en Joris ook, ben ik bang. Wat zullen we Joris missen. Wat hebben die twee mannekes een lol samen. Ze zijn zo leuk samen. Ik hoop dat Wouter in China ook zo'n leuk vriendje zal vinden maar hij kan Joris nooit vervangen. We hopen natuurlijk dat Joris en zijn moeder ook in China op bezoek komen en dat we veel zullen skypen.

Vandaag hebben helaas ook een crematie gehad. Ome Willem is vorige week overleden. Gelukkig heb ik nog afscheid van hem kunnen nemen. We zullen hem missen.

Hans is nu met zijn vrienden op stap, als afscheid. Hij zal morgen wel totaal gesloopt zijn.....dat is hij nu al. En morgen hebben we alweer bezoek.

We leven op het moment van het ene afscheid in het andere.