Een nieuwe Driver

We hebben hierin Shanghai een driver. Zo noemen we een chauffeur omdat iedereen dat verstaat.
Van Philips mogen Philips medewerkers niet zelf rijden. Ons rijbewijs is hier ook niet geldig. Dus zou je je rijbewijs in deze gekte opnieuw moeten halen.
Omdat het Shanghai verkeer heel druk en zonder enige regels is, is het heel gevaarlijk. Je moet hier niet beleefd zijn in het verkeer anders kom je niet eens van A naar B. De drivers hier kunnen dat wel. Ik kneep in het begin mijn billen flink bij elkaar. Ik moet zeggen, je wendt er een beetje aan.
Ik ben erg blij met de driver. Ten eerste omdat ik niet zelf hoef te rijden en parkeerplaatsen hoef te zoeken in deze chaotische stad. Ten tweede omdat als je hier een ongeval krijgt de buitenlander het spelletje nooit gaat winnen en je dus kunt betalen (veel kunt betalen). Ten derde omdat ik heel veel in de auto zit. Shanghai is heel groot en druk. Nu kan ik in de tussentijd mijn mail, telefoontjes en smsjes afhandelen. Maar het maakt je ook afhankelijk. Je moet altijd vooraf bepalen waar je heen gaat en je staat vaak op tijd en plaats. Spontane acties zitten er niet in want dan is de driver er niet. Je zou een taxi kunnen pakken maar die hebben geen gordels en rijden vaak als gekken. Als het laat wordt pakken Hans en ik wel de taxi maar liever niet met Wouter.

Toen we hier kwamen kregen we Mr Yu als driver. Hij had 5 jaar voor Hans zijn baas gewerkt en hij vroeg of we hem wilden als driver. We hebben ja gezegd omdat je gewoon niet beter weet. Hij was 5 jaar zijn driver geweest dus iets moest er goed zijn aan de man.
Mr. Yu is een niet vriendelijk Shanghainees. Maar waar heb je een driver voor......om te rijden. Je kunt moeilijk communiceren en vrienden worden doet je niet als Chinees. Mr. Yu kon erg goed rijden. Hij was wel een erg asociale rijder. Dat betekend dat hij fietsers en voetgangers nooit voor liet gaan, zelfs bijna van de sokken reed. Ik zat ooit met schaamrood op mijn wangen in de auto. De ramen van onze auto zijn geblindeerd dus de mensen op straat zien mij niet. Hij reed vaak aan de verkeerde kant van de weg een file voorbij om dan vervolgens vooraan weer in te steken.
Wat ik niet had bedacht dat het toch echt niet leuk is om steeds en zo lang en veel bij een hele onaardige en mopperende man in de auto te zitten. Hij was zelfs onbeschoft tegen mensen die met me meereden. Dat kan natuurlijk echt niet. Hij gaf ook nooit echt antwoord...nee hij slaakte kreten uit.
En wat ook heel erg was, was zijn lucht. Een stinky tofu gemengt  met knoflook en scheten. BAH.
Chinezen ruiken nou eenmaal anders dachten we vaak. Wij stinken ook in hun ogen, naar zuivel en dat schijnt een zure lucht te geven. Als je hier in Shanghai een compound op rijd moet je je melden bij de gate. Een guard zal dan je vriendin bellen of ze wel thuis zijn. Als dat niet zo is kom je er niet op. Mr. Yu had daar schijt aan en reed gewoon door. Hij heeft zich zelf op bepaalde compounds flink in de nesten gewerkt en ik kon te voet verder.
Mr. Yu vond dat Hans zijn baas was en alleen van hem nam hij orders aan. Ik ben maar een vrouw en niet zijn baas. Dus veelal nam hij alleen dingen aan van Hans. Alleen als hij de afspraak maakte luisterde hij. Het was op zich geen probleem maar wel als Hans op reis is. Dan laat hij me vaak staan ook al heb ik belangrijke afspraken. En dan had hij vaak communicatie smoesjes. Wij zouden het verkeerd gezegd hebben. Soms liet hij ook 'de baas' staan. We waren misschien niet genoeg baas en dat moet je hier wel zijn anders nemen  ze niets van je aan. Je moet niet op gelijk niveau willen staan want je bent de baas. Als je dat wel doet nemen ze je niet meer serieus.
Zo vroegen we hem eens om 9.30 op zaterdag. Hij houd nog al van uitslapen en vroeg of hij om 13.00 mocht beginnen, Hans zei ja. Dat is dus niet slim.....nu is hij de baas. Dan gaan ze dat vaker doen.
In november werden we hem zat. Hij kreeg een waarschuwing en was weer even poeslief om na een tijd zijn echte ik weer te laten zien. Een onvriendelijk man kregen we niet vriendelijk.

Na een tijdje hebben we Philips om een nieuwe driver gevraagd. De meeste expats hebben in het eerste jaar ongeveer 4 driver voordat ze de persoon vinden die bij hun past. Wij vonden Mr. Yu niet bij ons passen maar het paste ook niet bij ons om hem te ontslaan. Maar nu wilden we dat dus toch gaan doen.
Het expat bureau van Philips werkte slecht mee en uiteindelijk hadden we maar 1 interview met een andere driver en die was veel erger dan Mr. Yu. Dus bleef hij weer. Veel mensen die met ons meerijden kaarten zijn onvriendelijkheid aan. Na een paar incidenten hebben we de knoop vorige week toch doorgehakt.
Na een interview met de vriendelijk mr. Liu en een goed gevoel hebben we mr. Yu ontslagen.
Eigenlijk vind ik het heel onwerkelijk om personeel te ontslaan. Alleen het woord personeel al.

Natuurlijk verliep het ontslag niet zoals in de planning lag. Mr. Yu zou maandag nadat hij Hans naar zijn werk had gebracht naar het bedrijf van de driver moeten komen en onze auto inleveren. Maar vrijdag was hij bij Philips om Hans op te halen en daar zijn altijd veel driver waar hij mee spreekt en die wisten al meer. Ons kent ons zal ik maar zeggen. Mr. Yu was heel boos. Hij wilde met Hans praten. Wat natuurlijk geen zin heeft. De meisjes van de receptie waren zelfs bang. De smsjes die hij naar Hans stuurde in het Chinees waren niet echt vriendelijk. De secretaresse van Hans is naar beneden gegaan om hem te kalmeren en hem uitleg te geven. Toch bleef hij nog een tijdje staan. Hans kon pas om 19.30 naar huis met een taxi. Mr. Yu had onze auto mee. Het was erg raar. Dus hadden we in het weekend al geen driver en dus geen auto meer. We waren ook een beetje bang dat hij iets met onze auto zou doen. Het is namelijk zo dat de driver de auto 's avonds en in het weekend meeneemt naar zijn huis. Wij mogen toch niet rijden. Vaak heb ik gedacht dat ik de auto toch graag voor de deur zouden in het geval van een nood. Maar dat gebeurd dus niet. Er zijn hier op de compound wel mensen die de auto 's avonds en in het weekend hebben. Dus hebben we afgesproken als buitenlanders op de compound dat we die mensen kunnen bellen in noodgevallen. Maar goed geen auto en geen driver.
De volgende dag ging de bel. Mr. Yu stond voor de deur. Zijn boosheid was nu teleurstelling. Hij wilde zijn lijst afgetekend hebben anders kreeg hij ook nog eens geen geld. Hij zag er heel aandoenlijk uit, heel zielig eigenlijk. Wij vonden het verschrikkelijk maar wisten ook dat het niet verder kon gaan. Ik hoop dat hij snel een andere baan vindt met een strenge baas.

Zondag is de auto overgedragen aan Mr. Liu. Mr. Liu is een stuk jonger en een beetje een perfectionist. De auto is heel schoon ineens en het ruikt echt super lekker in de auto. Er zit ineens een geurdingetje in en een prullenbakje. Alles ziet er prima uit, ook het vriendelijk gezicht van deze man is een verademing. We rijden nu vier dagen met hem en ik moet zeggen dat alles wat meer tijd kost maar hij is dan ook iets minder asociaal in het verkeer. Hij groet zelfs mensen die hem voor laten gaan. Dat is werkelijk ongelofelijk hier. Hij wil heel graag de deur voor me open doen, maar echt dat doe ik zelf wel. Ben jij gek. Mr. Liu moet onze speciale plaatsen nog leren kennen maar dat komt wel. Inmiddels kan ik hem ook de weg wijzen in Shanghai. De stad waar 25.000.000 mensen wonen en waar iedereen een auto wil, waar regels niet gelden en voetgangers en fietser minderen zijn. We hopen er het beste van. Je weet hier nooit......echt niet.

Wat doe ik nu nog voor leuke dingen.

Een Nederlandse dame hier in Shanghai is begonnen met een bloemschik-cursus.
Ik wilde het graag proberen. En wat blijkt......ik vind het echt meer dan top. Heel ontspannend en creatief. Dinfy doet het ook erg leuk. Een beetje knutselen in een ontspannen setting.
We maken (al zeg ik het zelf) erg mooie dingen. Ik ontmoet ook steeds weer ander mensen en dat is ook erg leuk.

Op de woensdagen dat er geen bloemschikken is ga ik naar Yoga. Ook zalig natuurlijk. Zeker omdat de dame die het doet helemaal relaxed is. Het is een geweldige en lieve vrouw uit Brazilië. Ik kom er altijd helemaal relaxed van terug en het is heerlijk dichtbij op de compound.

Een keer per week of vaker komen we bij elkaar om een bieb op te zetten voor de Shanghai Dutch School. We hebben een budget om boeken te kopen. We spreken met het NOB (Nederlands Onderwijs Buitenland) over onze visie en we zorgen dat de boeken georganiseerd worden. We plakken stickertjes en kaften de boeken. Het is een leuk enthousiaste club. Ik ben blij dat ik nog kan helpen.

Ik ga regelmatig naar lezingen over hoe om te gaan met een kind met een dingetje. Ik leer hier veel maar filter heel goed wat nodig is en wat niet. Het is sowieso intersant en ik zie ook vaak dat wij met Wouter heel erg op de goede weg zitten. Maar we blijven leren want dat heeft Wouter verdiend.

Ook ga ik met een paar dames op maandagochtend boodschappen doen. Meestal eerst Carrefour (Frans) en daarna naar Cityshop (duur). Soms ook naar de Metro (Makro). Dat kost je toch zeker 4 uur. Een uur heen en terug. Daarna alles opruimen en zorgen dat je niets vergeet want even terug voor een paprika doe je niet zo snel. Na de boodschappen drinken we vaak wel even ergens een sapje.

Organiseren van feestjes enzo. Veel vrienden betekend veel verjaardagen. Heel gezellig natuurlijk. Maar een feestje moet wel georganiseerd worden. Vaak ben ik betrokken bij de organisatie. Restaurant regelen, cadeau kopen, mails versturen, geld verzamelen, strippers bellen.......
Volgende week twee dames die Sarah gaan zien. Groot feest dus. Maar ook pannenkoekenfeestjes en sleep-overs worden georganiseerd.

Mijn eigen feest zelf georganiseerd

Ik ben klassenmoeder en daar komt natuurlijk ook organisatie bij kijken. Mails naar ouders, koffie ochtend organiseren, geld verzamelen, maar ook aanwezig zijn bij activiteiten van school. Deze week een internationale week met parade en al. Gezellig maar tijdrovend want ik woon 45-60 minuten van school. Soms rij ik twee keer per dag naar school.

Nederlandse school

Wouters klas

Ik neem ook nog deel aan een groep waarmee we culturele wandeltochten lopen hier in Shanghai. Het is een super leuke club. Ik leer dus nog steeds delen van de stad kennen verborgen schoonheden kennen.

Chinese Traditional Medicine

Ik ben ook intermediair van een paar mensen hier in Shanghai. Stuur mails door van een vriendin met een eigen bedrijf zodat ze een groter publiek bereikt. Dit doe ik ook voor de bloemschik-dame en voor meerdere mensen die hier aan de weg timmeren.

Nu heb ik me zelf ingeschreven voor iets heel ergs. Ik lach me werkelijk kapot....... Knitting at the pool side. Dus breien bij het zwembad. Ik wilde eigenlijk best eens goed leren breien en nu kan het dus. In bikini met een cocktail breien met allemaal echt expat dames. Nou ja, je moet toch alles een keer gedaan hebben, ik ga ervoor.

We gaan ook regelmatig op stap. Wat we in Nederland eigenlijk zelden doen doen we nu wel. Borrel met de vrienden van de compound, NL avondje met dames, Skyball, Nederlandse borrel, Borrel na school, Kroningsfeest op de Bund, etentjes enz. Onze oppas draait regelmatig overuren.

Skyball

Avondje Bund

Thanksgiving

Honden te koop

Dat ze in China honden eten weten we. Als je arm bent en er is alleen hond voor handen....tja.
Maar inmiddels is het ook een delicatesse geworden. Er is nog maar een geregistreerd restaurant in Shanghai die hond op het menu heeft. Dan kun je dus echt een doggy bag vragen. Het is natuurlijk vreemd voor ons als westerling dat je hond kan eten. Het is immers onze trouwe viervoeter.
Rond Chinees nieuwjaar drogen de mensen hier vis en vlees om mee te nemen naar hun thuis dorp/stad. Zo kunnen ze laten zien dat ze het hier in Shanghai goed hebben. Als je het dan toch krap hebt kun je best eens een hondje nemen toch...?
Op een zeer drukke straat in Shanghai verkopen ze dan ook de overgebleven hondenvellen. Heel erg. Daarnaast overigens liggen berenklauwen met pezen en al. Of ik af en toe kots neigingen heb......ja zeker.

Nou heb ik eigenlijk gedacht dat na het jaar van de hond en het feit dat men daarna de hond ook als huisdier is gaan houden dat ze dan minder hond zouden eten. Ik weet het echter niet. In elk geval zien we nog steeds hondenvellen en in andere steden ook nog steeds hond hangen op de markt.

Vandaag was ik dan toch weer verbaast. Op de afrit van de snelweg verkopen ze hier van alles. Veelal spullen die je niet nodig hebt. Zoals een bontje voor rond je stuur en landkaarten. Maar vandaag stond er een jonge man puppy's te verkopen. Puppy's die nog bij de moeder zouden moeten zijn. Zo zielig. Een vriendin zei al: de moeder is opgegeten en de puppy's leveren geld op. Dubbele winst.

Even naar Nederland en hoe dat voelt

Prachtig Waalre

We vliegen een paar dagen voor CNY naar Nederland. We hadden natuurlijk ook iets tropisch kunnen kiezen. Maar toen we Australië hebben geboekt had ik al wel het gevoel dat ik misschien Nederland toch niet zo lang kon missen. Nu kwam het goed uit door omstandigheden.

Zo'n reisje naar Nederland is ook wel een emotioneel reisje. Je doet veel leuke dingen en je bezoekt veel mensen. Maar het is ook weer afscheid nemen. We zijn nu onderdeel van twee levens. Dat heeft voordelen maar ook nadelen. Dit is niet negatief maar ook niet altijd makkelijk. Zoals sommigen in Nederland kunnen zeggen "een eigen keuze".
Toch als je de stap neemt om expat te worden realiseer je je niet dat dit leven zo'n impact kan hebben. Je wil het leven in Nederland niet vergeten en dat gaat ook niet want er zijn familie en vrienden die je graag wil onderhouden. Deze mensen ga je ook missen. Dat weet je natuurlijk als je in het buitenland gaat wonen. Je weet echter niet dat je er ook een enorme vriendenkring bij gaat krijgen en deze mensen zijn ook als een soort familie omdat je je eigen familie nou eenmaal hier niet hebt. Je wordt hier heel snel heel close. Dus als je in Nederland bent mis je de mensen hier en andersom. Het is OK omdat we nu twee mooie levens hebben. Maar soms wel met gemengde gevoelens. Nederland is een fijn land, ik kan niet anders zeggen. Door in het buitenland te wonen zie ik ook wel dat er weinig veranderd in Nederland en dat het leven niet heel dynamisch is. Maar er heerst een soort rust en alles is meer dan handig en geregeld. Tja, zalig toch. Als ik in Shanghai ben zie ik hoe geweldig het is om deze kans te hebben en een paar jaar deel te mogen uitmaken van dit enorme dynamische leven. Er is hier zoveel te doen. Cursussen, workshops, lezingen, vrijwilligers werk, school, lunchen, brunchen, walking tours. Ik sta hier veel meer in het leven dan in Nederland. Ik ben blij dat ik hier een tijd aan mag deelnemen. Toch weet je dat dit tijdelijk is en dat dat ook goed is. Maar straks ben ik weer in het goed geregelde weinig veranderde Nederland en dan ben ik daar weer............ik ben wel totaal veranderd door deze ervaring en in Nederland ben ik weer gewoon Brenda die ik altijd was...........maar van binnen niet!!!!!! De Shanghai ervaring zal me bijblijven voor de rest van mijn leven. Ik besef ook dat het een luchtbel is die dan uiteen spat en het is te hopen dat ik de mensen van hier ergens weer tegen kom. Ik zal ze missen, net als mijn vrienden in Nederland. Shanghai heeft niet mijn hart veroverd maar de mensen hier wel. Wat een rijk sociaal leven hebben we hier. Ik kan heel trots zijn op hoe ik dat hier heb opgebouwd. Ik ben ook wel wat bang om in Nederland terug te komen en binnen een week weer de dingen te doen die ik altijd deed maar het geeft ook wel weer rust. En de ervaring van China en van onze heerlijke en verdiende vakanties zitten in de "pocket" en die neemt niemand ons meer af.

Vriendinnen uit Shanghai die weer terug zijn in Nederland

Vrienden van Wouter terug in Nederland

Gelukkig is er Facebook waardoor ik de leuke dingen des levens kan posten en waardoor contact makkelijker te onderhouden is. Toch is Facebook ook een vervelend medium. Je zet er namelijk de leuke dingen op. Dat zou goed moeten overkomen. Maar toch blijkt dat je er ook mensen jaloers mee maakt. Ons leven is idd erg geweldig hier en dat wil ik graag delen. Ik zet er idd niet op dat Hans hier enorm hard werkt en vaak laat thuis is. Ik zet er niet op dat ik ruim een uur in de file sta voor een kipfilet, ik zet er niet op dat ik zeker een dag kwijt ben aan boodschappen en dat het huis van slechte kwaliteit is, dat de lucht hier zeer slecht is en dat Shanghai altijd druk is en dat hier niets goed geregeld is, dat Wouter laat thuis komt en dat hij ook nog huiswerk moet maken. Er zijn geen bossen om even uit te waaien. Ik wil positief blijven maar dat wordt ons niet altijd en door iedereen gegund. Woorden worden verkeerd begrepen en vervelende opmerkingen worden geplaatst. Dat is het nadeel. Ik zou zeggen kijk vooral niet als je het niet leuk vind om te zien of er jaloers van wordt. Wij hebben een keuze gemaakt om hier te wonen met voor- en nadelen. De voordelen delen we voor de mensen die dat leuk vinden.......de andere kunnen dit blog gesloten laten en me op Facebook ontvrienden. Dat wil niet zeggen dat ik dan geen vriend meer ben maar dat betekend dat je contact via deze media niet prettig vind........even goede vrienden. Ik heb even gedacht van Facebook af te gaan ivm vervelende opmerkingen maar gelukkig zijn de meeste positief en als ik straks in Boston of Waalre woon is het erg leuk om de mensen in Shanghai jaloers te maken met mijn nieuwe leven.......hahahaha.

Janou 

In Nederland hadden we ongeveer 3 afspraken op een dag. Iedereen willen zien is niet gelukt maar het was erg gezellig. Kinderen zijn wat groter en volwassenen wat ouder en voor de rest is de tijd stil blijven staan. Heerlijk weer even naar onze ouders. Winkelen bij de AH is ook altijd weer een feest en we konden ook nog carnaval vieren. We hebben ons te goed te gedaan aan Haring, Filet American, frietjes en frikadellen. We zijn ook heel blij dat we ons huis nog hebben zodat je ook mensen bij jou uit kan nodigen. Echter hebben we een minimum aan meubels en inboedel dus echt lekker zaten we niet met het bezoek. Het was echter een geweldige week. Bedankt iedereen die daaraan heeft meegewerkt.

Carnaval op de Meent

Madelief en Merel

Grote liefde Eva

Tobias en Ties

Wouter heeft in Nederland ook een EEG gehad omdat ze epilepsie uit wilde sluiten. Omdat Wouter zich slecht kan concentreren hebben ze even aan Absence Epilepsie gedacht. Dit is echter niet het geval en dus kunnen we nu door met ons te focussen op het beter concentreren. Hij heeft het onderzoek erg goed door staan. Heel dapper. We zijn blij met de goede uitkomst.

Wouter in de Spagetti

We zitten voorlopig nog even hier en we weten tot op de dag vandaag niet waar we naar toe gaan deze zomer. Dit geeft ook wel weer onrust maar het is niet anders en we zijn eigenlijk bij Philips ook niet anders gewend. Ik baal er van..........................

Gelukkig gaan we in April weer op vakantie. Deze keer naar Maleisië. Een weekje helemaal of bijna niets. Zalig.......Daarnaast krijgen we ook nog twee keer bezoek. Suzan, een moeder van de Meent komt een weekje en Hanny en Martijn komen een klein weekje. Dit allemaal eind April omdat we misschien in moeten pakken in mei....??????????