Razzia's, liegen en stroom cut-offs

Tja, we leven in een heel vreemd land. Alles is anders. Dat ervaren we echt elke dag. Dat brengt mooie en minder mooie ervaringen met zich mee. Maar ze zijn in elk geval steeds weer verrassend.

Razzia's,

Ik kreeg een e-mail van een vriendin alhier dat er gecontroleerd zou gaan worden op geldige visums en werkvergunningen. In China bedoelen ze dan ook echt controle. Dus zorg dat je zeker je paspoort bij je hebt als je op pad gaat. Witneuzen vallen het meest op dus die controleren zeker.
Het is niet zoals in Nederland dat als ze je als illegaal persoon betrappen dat je een uitzet-procedure zal ondergaan. Neen, het is meteen klaar. Je gaat met de politie mee en wordt per direct (misschien een dag later) het land uit gezet.
Nu dacht ik dat ze zouden controleren als ze je tegenkomen. Zo van.......hé daar is weer een buitenlander laten we deze even checken. Het gaat soms zo maar ze doen het ook op de razzia- methode. Een kennis die in het centrum woont rijd altijd met taxi's. Die dag kwam ze uit haar appartementencomplex op een anders erg drukke straat en houdt dan een van de vele taxi's aan. Maar deze keer viel het haar op dat de straat totaal uitgestorven was. Later zag ze idd dat de straat was afgezet. Een lange rij politie agenten liepen door de straat en gingen huizen en appartementen complexen binnen voor een strenge en onvriendelijk manier van visum controle. Het kwam op haar in elk geval bedreigend over. Gelukkig was bij haar alles in orde. Ik heb een foto gemaakt van onze paspoorten op de telefoon, want je telefoon heb je immers altijd bij hier in Shanghai. Maar vandaag keek ik in mijn tas en.........telefoon vergeten.......Ik moet oppassen :0)

Liegen,

Liegen is hier beter dan afgaan (gezichtsverlies). Gezichtsverlies is het ergste wat een Chinees kan overkomen. Wij zeggen; sorry, het was niet de bedoeling om te laat te komen (evt met verklaring). Hier zeggen ze; het verkeer stond vast of je hebt 10.00 gevraagd niet om 9.00, band was lek, of iemand in de familie is ziek. Misschien is het waar maar omdat je weet dat liegen normaal is geloof je ze eigenlijk nooit meer.
Zo ook hier op de compound. Het zwembad zou begin mei open moeten gaan. Maar dat gebeurde niet. Zeker de buitenlanders gingen klagen. Voor ons is 25 graden al wel zwemweer. Dus zijn we het eens na gaan vragen. Het eerste antwoord was, dat het nog te koud was......???? Het twee antwoord was, dat de regering beslist of een zwembad open mag. En het mocht pas vanaf 1 juni.......??????? Het laatste antwoord was sowieso een leugen omdat in de compounds dichtbij de zwembaden allemaal al open waren. Tja, wat doe je er aan? Je zult er mee moeten leven en dus nooit weten of het waar is of niet. Onze chauffeur bracht mij en Wouter naar school. Toen we uitstapten zei ik dat ik over 15 min terug zou zijn om terug te gaan naar huis. Toen ik buiten kwam was hij weg. Dus ik bel de secretaresse van Hans om te vragen waar hij is gebleven. Hij zou een lekke band hebben en is naar de garage gegaan om hem te vervangen. Oké, dat is raar want toen we heen reden was er niets aan de hand. Het kan natuurlijk maar eigenlijk denk ik dat het een leugen is. Ik zat dus wel ruim 1.5 uur op school vast want de school ligt zo afgelegen dat een taxi daar niet snel komt. Ik zeg..............hom.

Stroom cut-offs,

Het is inmiddels ruim zomer in Shanghai. Zomer begint hier als het drie dagen gemiddeld boven de 22 graden is. Nou daar zijn we inmiddels al ver overheen. We hebben al wel drie dagen boven de 30 graden. De herfst begint als het drie dagen beneden de 25 graden gemiddeld is geweest. Ik kan dus wel zeggen dat de airco's weer vol aanstaan in Shanghai en de mussen buiten van het dak vallen. Omdat de airco's zo veel stroom verbruiken moeten ze af en toe de stroom afsluiten in bepaalde delen van de stad. Dat doen ze om genoeg stroom te hebben elders. Soms gebeurd dat in een deel waar een fabriek staat en kunnen de mannen niet naar hun werk. Jeeeeeeeeeeiiiii een dag je vrij.....zou je denken. Nee hoor dan kom je op zaterdag maar terug want dan is er weer stroom in jullie gedeelte. Dan denk ik.......wat levert het dan op?

Bezigheden

Juni is een rare maand met extra bezigheden boven op de normale bezigheden. Ook organiseren we op het moment een feestje voor onze Wouter. Hij wordt 8 juli 8 jaar maar het moet hier wel gevierd worden met zijn vrienden. Val, Siebe, Issai, Robin, Mickel, Kay en Wout gaan mee laser-gamen. Ik ben heel nieuwsgierig hoe dat zal gaan. Leuk hoor al die vrienden overal vandaag. België, Frankrijk, New Zealand, Nederland, Spanje, Israel enz. Een grote-mensen-feest zoals in Nederland doen ze hier niet aan. 

Ik ben verder bezig met Yoga van een Braziliaanse dame hier op de compound. Dit is flink werken maar super lekker, verder ga ik naar Pilatus en tennis ik 1 maal per week. Ik doe een cursus fotografie en een cursus Chinees. Ik ga daarnaast regelmatig wandelen met Talita van Shanghai Noodeltours. Super leuk en ik leer heel veel van Shanghai.

We hebben een erg gezellige club op de compound waarmee me vaak afspreken. BBQ, wandelen, beppen, uitjes, stappen enz.

De volgende foto's zijn genomen tijdens een foto hunt in Shanghai

 Dit is een club je dames tijdens een wandeltour in een tuin net buiten Shanghai

 Een super gezellige BBQ met de nederlands-taligen van de compound

Cindy's Frietkot

Als we weer terug komen vanuit Nederland gaat het anders worden. Ik ga wel door met Chinees maar andere dingen vallen weg. Natuurlijk gaan tennis, Yoga en Pilatus gewoon door maar Shanghai is redelijk ontdekt. Daar komt zelfs in deze grote stad een keer een einde aan. Ik heb daarom besloten om een studie te gaan volgen. Ik heb deze studie al langer in mijn hoofd en heb er eigenlijk al heel wat ervaring in. Als praktijkondersteuner heb ik natuurlijk al heel wat mensen gecoacht. Ik wil namelijk een cursus coaching doen. Dit is een online cursus. Ik wil me later specialiseren in expat coaching. Wij zijn als expat gezin al vaak tegen dingen aangelopen waar van wij denken dat het beter is als ze door een ervaringens-deskundige worden aangepakt. Iemand van 21(met alle respect), net uit school, zonder kinderen die alleen nog maar naar Spanje op vakantie is geweest kan ons niet helpen met een expat proces......echt niet. Ik zeg niet dat ik alle verschil zal gaan maken maar ik wil er wel voor gaan. Bij bedrijven gaat het tegenwoordig vooral om geld en niet meer om de gevoelens van mensen. Dus ik heb een duidelijk doel. Natuurlijk is het de vraag of ik ooit de kans zal krijgen mijn coaching ook uit te voeren. Maar als je niet begint weet je zeker dat het nooit iets gaat worden. Inmiddels heb ik een soort stageplaats aangevraagd via Crown en heeft het Koninklijk Instituut van de Tropen uit Amsterdam me benaderd om hier iets mee op te zetten om expats te coachen. Ik ben hier heel erg blij mee. Ik heb nog geen gesprek gehad en dus moet ik verdere details nog afwachten. Het zou een droom zijn. Ik wil mensen niet zo zeer over Shanghai vertellen maar ik wil juist breder aan het werk. Hoe is het met kinderen in het buitenland, wat kun je verwachten, welke emoties komen er bij kijken, waar moet je opletten, enz enz. Het culture stuk worden dan weer door een iemand gedaan die China beter kent dan ik. Ik kan niet wachten................................

Juni alweer

Het is alweer juni. Het lijkt of we hier nog maar net zijn aangekomen. Vorig jaar rond deze tijd hebben we ons afscheidsfeest gehad bij de "Leemerhoef". Het was een super feest en toen wisten we niet wat ons leventje hier in Shanghai voor ons in petto zou hebben. Inmiddels weten we het nu dus wel. Veel onbekende emotie heeft het los gemaakt. Het heeft ons veel mooie ervaringen maar ook minder mooie ervaringen gebracht. Het was vooral hectisch. We hebben wat ervaringen met jullie gedeeld via facebook maar ook via ons blog. We zijn van plan dat volgend jaar ook weer te doen. Ik geeft ons ook een soort van rust om onze ervaringen af en toe te ordenen. Zie het als therapie ;-).

Nu ervaren we juni in Shanghai. Het is een hele speciale maand. De temperatuur is nu dus constant boven 25 gaden. Dat was het vorige maand eigenlijk ook wel maar nu wordt het er ook nog vochtig bij. Voor mij een mindere ervaring omdat ik niet goed tegen deze hitte kan. Veel hoofdpijn.....helaas. Het is ook een maand van emoties. Veel mensen maken zich op een paar maanden naar huis te gaan. Veel echtgenoten maken zich op een een tijdje alleen te zijn omdat hun vrouw in het thuisland zal zijn. De Ayi's krijgen zomer schema's en het huis wordt zomerklaar gemaakt. Airco's draaien weer op volle toeren. Maar omdat je weer naar je thuisland gaat gaan bepaalde emoties spelen. Je stopt het weg omdat je er verder niets mee kunt. Maar nu realiseren veel mensen zich weer dat ze hun thuisland toch wel erg missen. Zeker de mensen daar. Verder is het voor velen ook weer een hele opgave om bij hun familie te moeten verblijven. Het is niet makkelijk om de hele zomer bij familie op bezoek te zijn. Daar hebben wij gelukkig geen last van want we hebben ons eigen huis aangehouden. Een dure beslissing.....maar een goeie wat ons betreft.

Het is ook een maand van afscheid nemen. Heel vervelend maar inherent aan het expat leven. Ik zag zo juist weer een verhuiswagen vertrekken van de compound. Een ander huis waar druk ingepakt werd.
Maar helaas moeten wij ook afscheid nemen van goede vrienden. Vooral Janna, Ronald en hun kinderen zullen we enorm gaan missen. Maar zaterdag hoorden dat ook Irma en John weg gaan. Wouter had hun Floris als oppas. Maar ook Irma was Wouter's juf en mijn oude collega in Eindhoven. Ook Claire en familie gaan terug naar London. Lewis was ook een oppas voor Wouter. Wouter had een speciale band met Lewis en Floris. Hij speelde ook met ze. Het waren zijn grote vrienden. Janna een enorme lieve vriendin, Irma als steun en Claire met haar Britse humor..........wat zal ik ze missen. Maar ook mensen die je zo af en toe eens tegen komt gaan weg. Wat zal het veranderen. Ook Lisette Dalebouts van het boek 'Mijn straat is geel' en de columns in de Linda gaat weg. Ze gaat terug naar Amsterdam en gaat daar een prachtig grachtenpand bewonen.

Er gaan ook mensen van compound veranderen. Mijn lieve vriendin Karen bijvoorbeeld. Ik wandel elke dag een rondje met haar mee en we laten dus samen haar hond uit. Eerst staan we met de (nu nog) 'Rego' moeders op de hoek te kletsen, 'The corner women' en daarna gaan we wandelen. We bespreken een hele boel zaken. Soms verdrietig maar meestal hebben we een hoop lol. We zijn erg close. We hebben samen het gedoe met de Rego school doorgemaakt. Dat is redelijk gezakt maar nog steeds zijn we er flink van onder de indruk. Het trekt ons uit elkaar. Sommige mensen hebben geen budget voor een bepaalde school en sommige kinderen worden niet toegelaten op een bepaalde school. Onze Rego kinderen gaan na naar WISS, BISS, SAS, SCIS enz. We balen ervan, het had niet zo moeten zijn.

Karen's verhaal is er eentje waar je zeker kippenvel van zult krijgen. Zij heeft een kind met "Asperger". Dit is een autistisch stoornis. Deze kinderen zijn veelal erg intelligent. Ze heeft ook een kind met ADHD. Daar kunnen ze hier dus erg moeilijk mee omgaan. Je moet perfect zijn. Met een jaar of acht testen ze je al op IB level. Dat is VWO. Haar kinderen werden dan ook op geen enkele school hier in Shanghai geaccepteerd. Fijn is dat. Je man moet hier blijven maar je kinderen kunnen nergens heen. Ze heeft 'home scholing' geprobeerd maar dat is veel te moeilijk. Leraar en moeder tegelijker tijd en al niet te spreken over de tijd die daarin gaat zitten. De SAS in Pudong (ver weg) heeft de kinderen nu geaccepteerd na een maand van onderzoeken en testen. Het is zo zielig want de kinderen hebben er een enorme deuk van op gelopen. Ze zijn 10 en 12 en zeker niet dom. Karen, mijn Amerikaanse vriendin, gaat dus weg van de compound omdat het simpelweg veel te ver is voor de kinderen. Alleen heeft dit gezin geen auto met chauffeur en zelf rijden mag ook niet. Dat past niet in het budget. Lastig, want hoe komt haar man dan op het werk........... nu moet hij ongeveer een 2 uur in een taxi. Dat is natuurlijk ook geen doen. Soms moet een bedrijf simpel weg toch even persoonlijk mee denken (daar weten wij alles van). Nu na veel vijven en zessen hebben ze dat toch voor elkaar. Hij mag zelf rijden (help) en hij gaat een oude auto kopen omdat auto's hier niet te betalen zijn. Dan denk je.........oké we zijn er. Niets is minder waar. GE, het bedrijf waar haar man voor werkt, test de lucht in de huizen van hun medewerkers. Nou zou je zeggen als je als bedrijf in Shanghai gaat zitten dat je de luchtverontreiniging er bij moet nemen. Dat is hier een gegeven. GE laat echter mensen verhuizen als de lucht niet goed is. Nu hebben ze het huis waar ze nu wonen getest en het blijkt niet goed te zijn. Nu moeten ze dus deze week al weg. Eerst zouden ze na de zomer rustig gaan verhuizen nu moet dat in een week. Want ze vertrekken volgende week al naar Amerika. En ook het nieuwe huis.......wat ze nog niet hebben moet eerst worden getest.......?????????????? Waar blijf je dan met twee kinderen en een hond en kat?

Maar goed zelf hebben we zaken ook nog niet op orde. We willen eigenlijk graag verhuizen. Een beetje dichterbij school zou fijn zijn en een beetje dichterbij waar het gebeurt hier in Shanghai. We kunnen nu een huis krijgen op een super grave compound. Iets houd ons echter tegen. Het huis is over budget en kleiner en erg koud in de winter. Eigenlijk best raar om bij te gaan betalen voor een kleiner en kouder huis. Echter de compound heeft geweldige faciliteiten en is geweldig voor kinderen. En het licht in het centrum en dichterbij school. Maar nu heeft de BISS beloofd dat er een rechtstreekse bus gaat komen naar school vanuit onze compound. Nu dachten we dat het voor Wouter misschien wel beter zou zijn om hier te blijven zodat hij in elk geval zijn vrienden van deze compound nog kan blijven zijn. Wouter zou echter zelf wel naar de andere compound willen??????? Ons flexibele mannetje wil wel nieuwe vrienden maken, zegt hij. We zijn er nog niet uit maar we moeten wel gaan beslissen.

We moeten ook gaan denken wat we meenemen naar Nederland (eerste op vakantie) omdat we een hele grote voorraad mee terug moeten nemen naar Shanghai. We moeten een voorraad van een heel jaar mee terug nemen. We komen volgend jaar namelijk niet meer naar Nederland. We hebben het niet alleen over voedingsmiddelen maar ook ook bepaalde medicatie en bijvoorbeeld dagcrème. In alle dagcrème hier zit een soort chloor, Chinese dames willen namelijk heel graag wit zijn. We kunnen natuurlijk niet voor een jaar hagelslag en kaas meenemen dus daar zullen we uiteindelijk afscheid van moeten gaan nemen. Maar goed, medicatie moet simpelweg mee. Hier weet je namelijk nooit of het de hoeveelheid stof bevat die nodig of gezond is. Het kan net zo goed fake zijn als de rest. Maar ook Nederlandse kinderboeken, stroop voor de pannenkoeken,  haarspray, schoenen enz. Al met al denk ik er aan om maar 1 korte broek en 1 t'shirt mee te nemen en te  hopen op geweldig mooi weer. Gelukkig vliegen we met Emirat Air en daar mogen we 30 kilo pp meenemen.

Ik begin me steeds meer te verheugen op al het lekkere eten in Nederland. Alles wat ik nu zo mis. Ik ga mezelf helemaal te buiten ben ik bang. Ik ben al niet slanker geworden hier. Veel buiten de deur eten is hier erg prettig maar het maakt je niet slank. Nu zal het in Nederland zeker niet beter gaan worden. Ik ga er niet op letten. Na de zomer misschien. Ik heb nog nooit in mijn leven aan de lijn gedaan maar ik ben bang dat ook ik er aan moet gaan geloven. Haring, frietjes van Flip, frikandellen, dunne ham, Hollandse garnalen, mosselen (zonder cadmium), heerlijk brood, verschillende soorten vlees, eigenlijk gewoon de diversiteit van alles in de AH. Ik vindt het bijna jammer dat we eerst naar Sri Lanka gaan. Oef dat klink wel heel verwent en het is natuurlijk onzin.

In Juni is het druk met afscheidsfeestjes en er worden veel leuke activiteiten georganiseerd want na de zomer is het weer helemaal anders. Het lijkt erop dat we nog van alles af moeten hebben voor de zomer. Maar we kunnen ook elke dag zwemmen en genieten van het weer. Er is altijd een keerzijde.

Nog meer hoog bezoek

Te beginnen met Bart en Jaqueline.

Wat een feest dat onze lieve vrienden ons komen opzoeken in Shanghai. We voelen ons werkelijk vereerd. Geweldig dat mensen interesse tonen in ons leven hier. We zijn wel weg maar we zouden graag ook een beetje bij jullie blijven. Je wil in twee werelden leven. In Shanghai bouw je een sociaal leven op maar ook je vrienden en bekenden in Nederland wil je graag blijven houden en bijhouden. Daarvoor doe je je best. Je mailt af en toe, we houden een blog bij en skypen en facebooken. Maar als je vrienden dan naar Shanghai komen is dat wel echt speciaal. We waren ook erg trots om Shanghai te kunnen laten zien.
We hadden een paar dingen in de planning maar we wisten ook wel dat het met Bart en Jaq geen probleem zou op leveren. Ze zouden zelf ook wel met ideeën komen.

We zijn wel traditioneel begonnen..............met jawel "de Bund". We kwamen bij schemer op de Bund en dus prachtig voor de meest gefotografeerde plek van Shanghai. Wat kiekjes van ons samen en daarna zijn we exclusief gaan eten bij "M on the Bund". We moeten toe geven dat de zalm de best was die we ooit gegeten hadden. Heerlijk. En wat wil je nog meer met als achtergrond de prachtige boulevard van Shanghai en de skyline van Pudong. Natuurlijk hebben we ook prachtige avondfoto's want na het etentje was het donker. Het is in Shanghai altijd vroeg donker. Jammer, maar voor de foto natuurlijk wel gaaf. Dit stukje Shanghai is de Engelse concessie. Hier is het huidige Shanghai begonnen. Natuurlijk was er het oude Chinese stuk maar dat ligt niet aan de rivier. Hier zijn de Engelsen begonnen om van Shanghai een handelstad te maken. Het heeft ook een oude Engelse stijl en er is zelfs een KOPIE gemaakt van de klok in de "Big Ben". Maar dan wel een Engelse kopie. Het blijft toch altijd mooi om de de klok te horen luiden op "de Bund".
In China is 95% van de mensen of Buddhist of Taoist. De klok geeft meer een katholiek geluid. De Engelsen hebben China en Shanghai kunnen veroveren met behulp van opium. Ze dreven handel met opium. Aangezien de Chinezen een verslavingens-gen hebben was binnen no time iedereen verslaafd en konden de Engelse flink aan de gang. Later zijn de Fransen gekomen en zij hebben de mooiste wijk hier in Shanghai. Een wijk met mooie oude villa's en Europees uitziende straten. Het zijn echt andere werelden. Helaas is Shanghai flink op weg om oude gedeeltes te slopen voor wolkenkrabbers. Het is een stad met rijkdom..........veel rijkdom. Inmiddels gaan ze Europa hard voorbij, en dat zie je. De rijkste Chinesen rijden in de duurste auto's. Gele Mazzerati's en groene Rolls Royse's zijn normaal geworden. Maar het gaat te hard, het gat tussen rijk en arm wordt te groot en dat gaat helemaal mis in onze ogen. Voordat China er is zijn ze alweer kapot. Chinezen verdienen meer dan de expats en ze zijn niet loyaal aan een bedrijf. Na ze te hebben ingewerkt kunnen ze zo weer weg zijn omdat ze elders 100 RMB meer krijgen. Shanghai is op het moment erg duur en we hebben geluk dat we op vakantie mogen in het goedkope Nederland.

Ik gaf al aan dat het verschil tussen arm en rijk groot is. Nu moet ik zeggen dat wij erg veel respect hebben voor de armere Chinezen. Zij zitten niet bij de pakken neer. Nee, zij zien zich zelf niet als arm. Ze maken hun eigen leven gewoon aantrekkelijk. Je hebt idd het rijke gedeelte in Shanghai en wijken waar arme mensen wonen. Zij redden het met hun middelen. Het zijn kleine dorpjes op zich. Er zijn winkeltjes, restaurantjes, en men woont er in Lilongs. Dit zijn een soort compounds waar iedereen zich aan dezelfde regels moet houden. Men zorgt voor elkaar en er in een douche- en toiletgebouw. De huizen zien er erg vies en onverzorgd uit. Maar hun eerste levensbehoefte is overleven en niet netjes zijn. Men zou wel een hoop ziektes kunnen voorkomen maar daar zouden ze in begeleid moeten worden want dat zit er gewoon niet in.

Met Bart en Jaq zijn we ook naar een traditioneel Chinees stadje geweest (binnen Shanghai). Qibao is de naam. Hier zie geen Franse of Engelse invloeden. Het is puur Chinees. Chinese huisjes, Chinees eten (onherkenbaar), Chinese mensen, theehuizen, en vooral erg veel mensen met zwart haar. Ze verkopen van alles. De fake spullen die ze de hele wereld rond verkopen worden ook hier verkocht. Maar ook traditionele spullen. Chinezen zijn gek op drukte en samen zijn. Dat is daar dan ook erg duidelijk. Ik wordt er serieus totaal gestoord. Chinezen zoeken in hun vrije tijd de drukte op daar waar wij graag de rust opzoeken. Ze zij graag met zijn allen bij elkaar. Ze maken ook erg veel herrie, het liefst via hele slechte luidsprekertjes. Chinezen kennen ook geen privé grens. Waar wij graag willen dat mensen een stukje van je af blijven staan, doen Chinezen dat niet. Het liefst lopen ze door je heen of in elk geval helemaal tegen je aan. Daar kan ik echt niet tegen. Na een uurtje Qibao kun je mij wegdragen. Zeker op zondag. Maar als toerist moet je het toch wel even gezien hebben. Bart en Jaq hebben het dus gezien. Bart genoot ook van zijn aandacht als blanke witneus.

Het zwarte tapijt

De mannen vergapen zich aan de nep smartfoons en Apple goodies

En wat nou zo mooi is aan het expatleven is dat je 's morgens in een traditioneel Chinees stadje kunt vertoeven en 's middags ga je naar de vrijmarkt voor Koninginnedag, georganiseerd door de Nederlandse vereniging. Gelukkig konden Bart en Jaq ook mee. Zagen ze ook dat we een erg leuke club Nederlanders hebben hier in Shanghai. Ze organiseren regelmatige leuke dingen. Op zich willen we graag internationaal zijn maar af en toe met wat Nederlanders is wel leuk. Wouter had wat oud spul verzameld en heeft goed verdient die middag. Het was een erg gave dag.

Even op ons gat en zowaar ze hebben geen smartfoon of i-pad in hun hand :-)

Met Bart en Jaq hebben we veel ondernomen. Zoals de Jin'an tempel. Dit is een goed onderhouden buddhistische tempel. Bart, Jaq en ik hebben als bezetenen muntjes staan gooien om eens te kijken of dat geluk zou brengen. We hebben een wandeltocht gedaan met Judith (een Hollandse dame die hier wandeltochten organiseert). We zijn door old town gewandeld en hebben een thee-ceremonie mee gedaan. We zijn lid van een expat club en daarmee zijn we een avond-fietstocht door de stad gaan doen. Heel interessant met een boottochtje en mooi uitzicht vanaf de andere kant van de Bund. Later hebben Hans en ik een fietstocht overdag gedaan en dat was veel interessanter omdat je dan in elk geval nog ziet waar je fietst. We zijn een dagje in de franse concessie geweest en daar hebben we dagje in een loft door gebracht omdat het regende die dag. Daar heeft Bart contact opgedaan met een toevallige Hollander en dat was maar goed ook omdat de rest compoundvrouwen waren. We hebben wat geshopt en geluncht.
We zijn verder nog naar het Urban Planning museum geweest, alwaar je het oude en nieuwe Shanghai samen ziet en er is een geweldige maquette van de stad. Zeker de moeite waard. En als klap op de vuurpeil naar de Lupu bridge. Wij waren hier zelf ook nog niet geweest dus was er voor ons ook nog een nieuwe ervaring. Het was de hele week eigenlijk super mooi weer en we hebben genoten van ons gezellige gezelschap. Vrijdags s'avonds zouden Linda en Joris erbij komen en dus was er een dagje overlap in het bezoek. Met hun hebben we de laatste dag doorgebracht.......jawel op de Bund maar dan overdag. We hebben heerlijk geluncht op ons favoriete stekkie. Later toch maar weer die hoge torens in. We hebben een heerlijk tijd gehad met Bart en Jaq.

Wat trots zijn we op ons Shanghai

Deze toren is af als wij weg zijn

Hoezo geen blauwe lucht in Shanghai

We hebben Bart en Jaq de volgende dag weggebracht naar Pudong airport. We zijn met de Maglev naar het vliegveld gegaan. De Maglev is de snelste trein ter wereld. 5 jaar geleden tenminste, want toen ging hij nog 430 kilometer per uur. Nu haalde hij nog maar 320 kilometer, maar goed, toch best hard.

En dat vonden ze ervan