Koh Samui

Na twee minder leuke weken zijn we met Chinees Nieuwjaar naar Thailand gegaan. We houden eigenlijk van ondernemen maar we hadden ook rust nodig. Vijf jaar geleden zijn we ook in Thailand geweest en toen voelde het als een warm bad en dat hadden we nodig. Nu gingen we naar Koh Samui. Een prachtig tropisch eiland. Alleen het vliegveld was al geweldig. Het had geen muren, het was totaal openlucht.
Ons hotel was een oase van natuur en rust. Waar het in Shanghai aan kleuren ontbreekt kunnen je ogen hier de kleuren maar amper aan. Kleuren, geuren en hele vriendelijke en warme mensen. Inderdaad een warm bad. Wat een persoonlijk en aardig aandacht. Na de hectiek van Shanghai en het stressvolle gedoe op de school was dit hard nodig. De eerste twee dagen hebben we dan ook alleen geslapen, gezwommen en heerlijk gegeten. Maar dan gaan we ons vervelen en willen we meer. Dus wilden we het eiland gaan ontdekken. Het is niet echt groot en er zijn veel toeristische dingen te bekijken. Maar wij willen eigenlijk een beetje zelf op pad. We zijn een autootje gaan huren. Hans wilde een JEEP. De volgende dag bleek het een een enorme rammelbak te zijn. De botten rammelde door je lijf. Maar goed, niet klagen en gaan. We hadden een kaart en geen benzine. Dus op de kaart hebben we gezocht naar een pomp en ook gevonden. Die stonden prima aangeven op de kaart. Dat was dan ook wel het enige wat aangegeven stond. We konden echt niets vinden van wat we wilden zien. Weggetjes tellen, bochten tellen het werkte allemaal niet. Maar goed dan kom je ook weer op plaatsen waar je niet gepland had te komen. Dus was onze eerste tour verrassend te noemen. Natuurlijk hadden we daarna weer wat rust nodig. Onze tweede tour was in een betere auto en we dachten beter te zijn voorbereid op onze tour maar wederom reden we veel bezienswaardigheden keihard voorbij.
We hebben "Wats" bezocht. Zo heten tempels in Thailand. Ze zijn enorm kitscherig voor onze begrippen maar ook erg kleurrijk. Het is super om daar rond te lopen. In deze Wats bevinden zich ook scholen en dus zie je veel kinderen. Ze hebben geweldige uniformpjes. De monniken hebben oranje gewaden aan en zijn erg vriendelijk en voor de Thaise bevolking erg belangrijk. Verder zijn we zijn naar een waterval geweest. Het was een bare tocht. Gelukkig hebben we eerste stuk met een JEEP gedaan (een echte off de road). Nadat we uitgestapt waren werd het minder. Ik was op mijn slippertjes. Over een bamboo brug en niet zo'n beste kan ik zeggen. Verder over rotsen en nauwe paadjes. Zwaar vermoeiend in de hitte. Maar toen we boven waren was het wel weer de moeite waard. De tocht moest ook weer terug natuurlijk.
Waar je in Thailand ook stopt om te eten, het is altijd goed. Ik moet zelfs zeggen dat, hoe minder goed het er van buiten uitziet hoe beter het eten. Deze dag zijn we in een geweldig strandtentje beland en koken dat die mensen kunnen. Je eet je vingers erbij op. Hans en Wouter zijn nog bij een slangen farm geweest. Daar krijg je mij niet binnen maar ik heb in de tusse tijd een wandeling gemaakt. Hans heeft een phyton vast gehouden en Wouter heeft deze phyton geaaid. Verder was er een show met schorpioenen en die beesten die bij ons in het oude huis leefde. Zo zie je maar weer, in Thailand moesten we er voor betalen en in Shanghai hadden we ze gratis.

We hebben ook Chinees Nieuwjaar gevierd bij het hotel. Wij zijn Shanghai ontvlucht omdat het Nieuwjaar is en dan krijg je het alsnog. Maar ik moet zeggen dat ze het prachtig verzorgd hadden. BBQ op het strand en een show. Met de voetjes in het zand, heerlijk. Wouter had een vriendje uit Polen en vermaakte zich prima. Zo speciaal om te zien hoe goed hij met iedereen om kan gaan en dat hij echt veranderd is in een wereld burgertje. Hij spreekt ook Engels tegen buitenlandse kinderen ook al spreken zij dat niet. Zo zie je maar dat onze uitzending veel tegenslagen kent maar ook hele goede ervaringen. Zowieso deze heerlijke vakantie is er weer eentje die in de herinnering zit voor het leven. Eenmaal terug in Shanghai begon de harde werkelijkheid weer. Op zoek naar een school en het is hier in de winter echt enorm koud. Dat was weer wennen. Nu bereiden we ons weer voor op de komst van Pap en Mam van den Bosch. Wouter kan niet wachten. We gaan met Opa en Oma ook weer reizen. Deze keer door China. We gaan naar Xi'an dat bekend is om het Terracotta leger en daarna naar het zuiden om Guilin en Yoazhou te bezoeken. Hier zijn prachtige bergen en natuur. We gaan naar de Giggleling tree. Dit is een herberg van een echtpaar uit Nederland. Het moet geweldig zijn. www.gigglelingtree.com . Kijk en zie.

Een illegale internationale school !!!

Kort heb ik op Facebook bericht gegeven van de situatie op onze school "de Rego". Ik zou er via ons blog dieper op in willen gaan omdat sommige van jullie misschien wel geïnteresseerd zijn dit te lezen. Dan pas kunnen mensen een oordeel geven over de situatie waar in we verkeren en zien waarom wij bepaalde beslissingen nemen.

We hebben bij het bezoek aan Shanghai in mei vorig jaar drie scholen bezocht. Deze waren ons aangeraden door Edufax (organisatie die je help bij het zoeken van scholen in het buitenland). Met als voorkeur een Amerikaanse school in een wijk waar wij graag willen wonen. Op deze school is de mogelijkheid om nederlands te volgen. Super dus en de Amerikaanse school is niet zo strikt en streng als een Britse school. Dus dat hadden we als uitgangspunt.

Tijdens ons bezoek waren we erg te spreken over al de scholen. Elke school had zijn voor en nadelen.

We konden echter met ons budget niet meer in de buurt wonen waar we wilde wonen en ook niet in de buurt van de school die was aangeraden. WISS viel af vanwege dat er geen programma was op de school en dus werd het Rego. Het was een goede keuze meer wel Brits. Maar op ons kwam het totaal niet strikt en streng over. Ze geven ook gewoon complimenten aan kinderen die het niet altijd even goed doen. Verder was er op de Rego een nederlandse school met super leerkrachten. Wel had ik veel moeite met de omgeving waar het lag. Het zag er zo armzalig uit daar........en super ver van alles. We wilde daar zeker niet wonen. Dus kozen we voor een compound ver buiten de stad ivm ons budget en een school aan de andere kant ver buiten de stad en het werk van Hans middenin. Wouter ver van school, Hans ver van zijn werk en ik ver van alles en iedereen. Wat een keuze. Maar goed na een paar weken zijn we uit ons huis gezet en dus zijn dan toch maar op een compound dichtbij school gaan wonen. Het lijkt nu allemaal "koek en ei". Toch????? Hans dichtbij zijn werk, Wouter dichtbij school en ja ik????? Echt totaal onhandig en ver van alles. Maar goed ik pas me altijd snel aan en maak snel vrienden. Er wonen leuke mensen en we vermaken ons best wel. Maar we blijven het leven in de stad en de andere wijk wel erg missen.

Maar tussen kerst en Chinees Nieuw Jaar krijgen we het bericht dat er totaal iets mis is met de Rego. Al eerder horen we slechte berichten maar daar werd door de school op gereageerd alsof het niet waar zou zijn. Ik hoorde in oktober al van een hollandse dame dat ze dacht dat het helemaal niet goed ging op die school. Maar goed we dachten nog dat het misschien iets van afgunst was. Voor de kerst was er een erg bekende journalist hier in Shanghai die een stuk over de Rego schreef in een blog. Niet bepaald positief kan ik mededelen. Leraren werden niet betaald en hadden geen visum. Verder zou de school illegaal op industriegrond staan en zou daar weg moeten. Op een blog kun je reageren en dat werd ook veelvuldig gedaan. Door de mensen van de Rego werd het verworpen.........totaal. Maar er waren ook leraren van Rego die vertelden dat er zeker iets aan de hand was. Ja, ja, ja Hans en ik dachten eigenlijk waar rook is is vuur en dus zal er wel een kern van waarheid in zitten. We hebben hierover met mensen van de Rego gesproken en deze vertelden dat er zeker iets mis was, maar hoe mis??????? Later bleek idd dat leraren geen visums hadden en daardoor veelal ook niet verzekerd en soms maanden later werden uitbetaald of zelfs niet. Maar de directrice gaat wel naar Engeland om andere leraren aan te nemen want die kun je weer laten werken met een toeristenvisum. We kregen een heel positief mailtje dan het nu allemaal goed kwam. Enerzijds verdwijnen de leraren die het land uit moeten en anderzijds halen ze andere binnen. Dat is natuurlijk helemaal niet positief. Hans heeft toen eens een  mailtje verstuurd waarin hij om opheldering vroeg. Want dit kan natuurlijk niet. Wouters Nederlandse juf is zwanger en kan al haar ziekenhuis rekeningen zelf betalen en dat is erg moeilijk zonder salaris. Er kwamen waarschijnlijk meerdere mailtjes binnen en er werd een vergadering geregeld met de board of management van de Regol.

Eerste waren we nog ongerust dat de eigenaar zijn hoofd niet zou laten zien want een Chinees kan geen gezichtsverlies lijden en dat zou zeker gaan gebeuren. Want wat waren de ouders boos.

Die bewuste woensdagavond kwamen erg veel ouders naar de vergadering. We waren natuurlijk erg benieuwd naar zijn verhaal. Ik zag dat hij de vergadering aan het voorbereiden was met de directrice. Die dame die alles mooier voor heeft gedaan als dat het was. De agenda punten waren: 1 de visums,2 de salarissen,3 is de school legaal?

De man begon kordaat en zij: de visums worden deze week geregeld en de salarissen gaan via Nederland maar dat komt ook goed en de school is zeker legaal. Klaar, dikke punt!. Veel ouders zaten daar totaal verontrust en deze man dacht in een 5 minuten deze onrust op deze manier op te lossen. Grote fout. De mensen werden boos en gingen uit hun dak van woede. Gelukkig bleef iedereen redelijk kalm, maar de spanning was om te snijden. Er werden vragen gesteld. zoals; wanneer worden de salarissen uitbetaald? en wanneer komen de visums want aanstaande donderdag moet 90% van de leraren het land uit en dan is er geen school meer? en hebben jullie een plan B als het allemaal niet lukt voor onze kinderen? en kunt u bewijzen dat de school legaal is of is de grond bedoeld voor industrie? Hij beantwoorden geen enkele vraag. Waardoor mensen onrustig en boos werden. Een dame van de oudervereniging nam de leiding en zei op een gegeven moment dat we op antwoorden aan het wachten waren, maar ook dat hielp niets. Een dame stelde een vraag en hij begon tijdens de vraag een onderonsje met de directrice en dat deed de deur dicht. Iedereen stond op en verliet boos de zaal. Eigenlijk wisten we genoeg. Het is over met de Rego en na Chinees Nieuwjaar, dus over twee weken is er geen school meer voor onze kinderen.

Met dank aan de oudervereniging is er later meer duidelijkheid gekomen en het zou alleen met behulp van de ouders nog kunnen lukken om de visums te regelen. Dus werd ons gevraagd met een stel ouders naar het Snaghai Education Office te gaan en een beetje te smeken om visums en opheldering te vragen. In China mag je niet samen klitten als buitenlanders want dan kan het op een demonstratie lijken en dat is verboden en dan wordt je onherroepelijke opgepakt. Dus moesten we oppassen en rustig blijven. Geen foto's maken en het zeker niet op Facebook zetten. Best een beetje eng maar ik ging mee. Op deze manier kon ik de leraren helpen en zouden de kinderen hopelijk dit school jaar af kunnen maken. Na lang wachten (buiten in de zon) mochten we binnen komen met de hele club (50 mensen).

De man die ons toe strak, sprak perfect Engels en had zeker ook een westerse visie. Hij was duidelijk. Met de board van de Rego is niet te communiceren (wisten we al). Hij weet dat zijn school illegaal is en het is onveilige grond waarop het staat. Hij is gewaarschuwd en daarom doen we nu moeilijk over de visums omdat hij dan de school wel moet sluiten op den duur. We zullen de leraren om wille van de ouders en leerlingen nog eenmaal een visum geven tot het einde van het schooljaar en kies dan a.u.b voor een andere school, er zijn genoeg goede internationale scholen. Maar ga daar weg.

Whoooooow dat was dus wel erg duidelijk.

Ook met de Nederlandse school, die verbonden zit aan Rego hebben we een vergadering gehad en zij zien de bui ook hangen en hebben nu besloten om hun naam te veranderen en een andere school te zoeken om zich bij aan te sluiten. Ze zij bij WISS geweest en BISS. WISS praat al met de andere Nederlandse school "de orange draak" en willen het Nederlandse onderwijs niet intergregen maar BISS is wel geïnteresseerd. Intussen moeten de ouders wel al nadenken wat te doen want de scholen stromen al vol en anders is er volgend jaar geen plaats. Je moet ook goed nadenken want dit wil je je kind niet graag aan doen. Een andere school in een een totaal ander stuk van de stad (een stad die zo groot is als de pronicie Utrecht en nog veel drukker dan waar dan ook). Wil je de Nederlandse school volgen (maar wanneer is dat duidelijk) of kies je nu toch Amerikaanse systeem. In elk geval is er nu een school met geintergreed onderwijs en dat is de school waar we altijd al graag heen hadden gewild. Maar goed, daar wonen we dus nu erg ver vanaf. Weer verhuizen en een budget dat dat waarschijnlijk niet toe laat. Of wachten op de Nederlandse school, die wel erg fijn en goed is. Maar ook de BISS is erg ver weg. Wat kiezen de anderen..........moet je daar naar kijken. Nee, je moet je eigen keuze maken maar Wouter raakt wel weer zijn vriendjes kwijt. Hans en ik willen het best proberen maar kun je je kind dit nog eens aandoen. Vijf verhuizingen en een verandering van klas. En ja, kinderen zijn heel flexibel maar dit is Wouter toch niet in de koude kleren gaan zitten. Nu hij dit hoort wil hij dan ook graag naar Nederland. Maar dan moeten we zonder papa. Hij zegt zelf dat het goed is als er maar iemand van ons bij hem is. Natuurlijk mis ik papa maar dan ben ik weer waar het goed is en bij mijn vriendjes. Hartverscheurend.......moet ik zeggen. Hij is 7 en we laten hem natuurlijk niet beslissen wat we gaan doen. Maar is het is een hele kluif. Ik denk zeker aan teruggaan naar Nederland. Voor Wouter. Het is verre van ideaal en heel moeilijk voor zowel Hans en mij. Hans zit hier dan in een appartementje en ik alleen in Waalre met alle gevolgen van dien. Maar wat dan? Een andere school ver weg, weer andere vrienden maken, vrienden verliezen, wennen aan een andere systeem, strenger, nog meer huiswerk, weer een ander huis. We geven nog niet op maar de rek is er ver uit. Morgen gaan we praten met de Oranje Draak (waar ze een stuk minder sympathiek zijn als bij de Nederlandse school) en volgende week naar BISS (waar we eigenlijk niet naar toe wilden). Maar we gaan praten en hopen op een wonder.

Inmiddels is de rust op de Rego weer teruggekeerd en moeten de kinderen na 8 weken bijna geen les te hebben gehad weer vol aan de bak. De leraren hebben dus nu weer een tijdelijk visum en zullen nu wel een andere baan gaan zoeken. De school blijft open en dus hebben tijd voor welke beslissing dan ook. Want hals over kop terug komen is nooit lekker. We ronden dit schooljaar netjes af of we gaan door???????

We hebben gisteren een gesprek gehad met het expat bureau van Philips en uitleg gehad over het split-family contract. Dat is niet handig hoor. En mochten er nog mensen zijn die denken dit een niet overwogen keuze vinden of een uit heimwee geboren beslissing vinden moeten dit nog maar eens na lezen en dan aan je kinderen denken. Wat zouden jullie doen? Geloof me, China is alles behalve makkelijk maar dit maakt het nog veel moeilijker. En wij kunnen het toch maar mooi aan.

Hopende op een goede keuze en veel steun Hans en Brenda.