Even thuis

We zijn weer in China terug. We zijn 2.5 weken in NL geweest. Het was super gezellig om iedereen weer te zien en te spreken. Ons eigen huisje, een huur-autootje en veel gezelligheid maakte ons leventje in NL weer even als vanouds. Het is echt heel raar hoe snel je weer in je oude ritme zitten. In China heb ik eigenlijk nog helemaal geen ritme. Ik vraag me ook af of ik ooit een ritme ga krijgen. Hier is alles onvoorstelbaar. Dat is eigenlijk best leuk en het geeft wel een speciaal gevoel. Alles kan en niets is onmogelijk. Over een paar jaar zit ik dus weer zo in mijn Hollandse ritme en daar kan ik dan nog lang in zitten, als het goed is. Maar het was ook weer vertrouwd met allemaal lieve en geïnteresseerde mensen. We hebben genoten van het Hollandse weer, schaatsen, dierentuin, kerstdiners, Nieuwjaar, Joris, Eva, familie, AH, Hema en het makkelijke leven in NL. Nu ik terug ben mis ik het ook allemaal weer. Het leven hier is een stuk moeilijker maar ook heel gezellig. Misschien is het wel eens goed om dit leven te ervaren en dan kun je weer genieten van het gemak waar je in NL niet meer aan denkt. De Chinese cultuur is moeilijk te vatten en daar blijf ik mee stoeien maar het expat leven is een mooie bestaan voor een paar jaar.

Eenmaal weer hier zijn de voorbereidingen voor het Chinese Nieuwjaar in volle gang. De stad kleurt rood en goud. Dat brengt geluk en geld. Je kunt overal prullaria kopen om in en om je huis op te hangen. Net als wij met kerst doen maar dan knalrood en goud. Winkels zijn uitverkocht en je kunt er over de zwarte koppen lopen. Mensen nemen ontslag om naar familie te gaan. Er staan enorme rijen mensen bij treinkaartjes verkoopadressen. De stad veranderd enorm. Vanaf volgende week is iedereen vrij en dan barst het los. Wij drinken water uit waterkannen en we kregen een brief dat er twee weken geen water wordt verkocht en dat we dus extra moeten bestellen. Wij hebben het Nieuwjaar vijf jaar geleden meegemaakt en het was als oorlog, zo erg. Het is ook niet 1 nacht maar 4 en dan hebben zijn alleen nog maar de kwade geesten verjaagd maar na een week begint het weer en dan maken ze herrie om de goede geesten binnen te halen. Zeg maar gerust dat je twee weken in de herrie van vuurwerk zit. En het zijn niet een paar vuurpijltjes zoals in NL. Er zullen weer veel doden vallen. Wij gaan nu dus twee weken op pad. We ontvluchten de boel en gaan naar Thailand. Heerlijk even genieten van mijn mannen in een prachtige omgeving. En zo komen we de koude winter wel door.

Wat super is, is dat mijn ouder en Linda en Joris ons op komen zoeken. Wij vinden het echt helemaal geweldig dat ze komen en interesse tonen in ons leven alhier. We zullen er voor zorgen dat ze een geweldig tijd zullen hebben. We gaan veel leuke dingen doen. Met mijn ouders gaan we ook naar Beijing of Guillin. Wouter kan niet wachten tot Joris op bezoek komt. We kunnen ook niet wachten om Shanghai te laten zien en de cultuurshock die dat te weeg zal brengen. Het gezicht van Linda als ze hier rond huppelt. Het gaat geweldig worden dat is beloofd. Ze zullen het gaan ervaren.

Tussen de bezoekjes van mijn ouders en Linda en Joris ga ik samen met Irma (een andere verpleegkundige hier op de compound) vrijwilligers werk doen in X'ian. Misschien kennen mensen X'ian van het terracotta leger? Er komt een groep Hollandse chirurgen naar China om kinderen met een hazelip te opereren. Deze kinderen wonen allemaal in een weeshuis waar de kinderen geen liefde krijgen en waar niet genoeg mensen zijn en kennis is om de kinderen  na de operatie te verzorgen en te voeden. Ik zie het als een eer dat ik dit mag doen. Het lijkt me een enorm ervaring die niet alleen mooie herinneringen zal opleveren. Super dat Irma en ik samen kunnen gaan.

Ayi

Ik wil even mijn nieuwe Ayi aan jullie voorstellen. Haar naam...........ik zou het niet weten want ik kan het echt niet uitspreken. Dus noem ik haar maar gewoon Ayi. Zei noemt mij ook "Taitaai". Dat zoveel betekend als niet werkende huis manager. Ben dan toch eindelijk een manager........maar wie niet eigenlijk. De Ayi is een kop kleiner dan ik en ziet er daardoor erg schattig uit. Maar volgens mijn Chinees sprekende vriendin is het een niet al te aardige dame. Ze is nog al rap van de tong en weet heel goed wat ze wil. Ze werkt dan ook alleen maar voor mij omdat een andere taitaai dat heeft gevraagd. Mij kan het op zich weinig schelen, als ze haar werk maar goed doet. Ik weet niet waar de Ayi woont. Dat weten we ook niet van de chauffeur. Dit kan je niet vragen i.v.m. de taalbarriere maar je zal ook geen antwoord krijgen omdat ze niet inzien waarom jij dat zou willen weten. Mijn Ayi komt 's morgens op een scootertje naar de compound. Ze heeft altijd haar jas verkeerd om aan. Ze draagt ook een mondkapje en een zonneklep. Het ziet er geweldig uit. Als het regent zet ze haar scooter in de garage. We zeggen dus alleen hallo tegen elkaar en soms probeer ik via google Translater nog iets te zeggen. Maar ze kijkt veelal erg vreemd naar de Ipad en ik denk dat Google het voor haar heel raar vertaalt. Ze snapt er werkelijk niets van. Dus als ik echt iets wil vertalen moet ik het compound managment bellen. Maar ook zij zijn Chinees en begrijpen dus ook niet al te veel. Ik kan ook Lishan bellen en zij is een vriendin die geboren is in Singapore en altijd in Nederland heeft gewoond. Erg prettig kan ik wel zeggen. Natuurlijk ga ik na de kerst vakantie Chinees leren. Maar of het ooit tot communicatie gaat leiden is de grote vraag. Maar goed de Ayi weet inmiddels dat ze moet beginnen met strijken en daarna stofzuigen en dweilen. De rest doe ik zelf. Ik heb namelijk erg ranzige verhalen over Ayi's gehoord. Maar het is een erg groot huis en de vloeren zijn van wit marmer. Shanghai is ook geen schone stad en dit geeft veel stof. Eigenlijk zou ik elke dag moeten stofzuigen gezien Hans zijn allergie. Maar daar heb ik geen zin in en tijd voor. Nu we een Ayi hebben wordt het tenminste drie keer per week gedaan. Ze werkt drie keer drie uur. Ik bereid alles voor voordat ze komt. Zet dingen aan de kant en haal de was al af. Ik ben het liefst niet thuis als ze er is. Als ik een koffieochtend in mijn huis heb stofzuigt ze ook gewoon door. Of we elkaar dan nog kunnen verstaan.......nee dus. Dat moet ik haar nog eens duidelijk maken. Binnen kort wil ze extra geld. Met Chinees Nieuwjaar geef je je personeel een extra maand salaris. Omdat ze nog maar drie maanden hier werkt krijgt ze een kwart van haar maand salaris. Dat zal haar wel tegen vallen. Ook onze Chauffeur krijgt een extra maand salaris. Dit alles moet in een rode envelop. Je hoort vaak dat Ayi's niet terug komen na Chinees Nieuwjaar omdat ze dan het geld dan binnen is. Mij is aangeraden om haar een deel voor en een deel na de vakantie te betalen. Ik zie wel. Ik begin nu na drie maanden ook wel aan haar te wennen. Ik vond het helemaal niets. Ik kan dat toch best zelf en ik heb toch tijd genoeg om wat te poetsen. Onzin dacht ik. Maar na een tijdje hier te wonen ben ik toch om. Je helpt ook een armer Chinees persoon en misschien wel haar hele familie. Shanghai is heel stoffig en ik ben bijna nooit thuis. Ik ontdek de stad en ga vaak met mensen oppad verder doe ik een paar cursussen en ben ik regelmatig op school te vinden. Het zou jammer zijn als ik hier mij tijd verdoe aan poetsen. Ik doe best nog veel zelf maar heb toch genoeg tijd voor mijn drukke leventje. In Nederland kan ik best zonder. Sommige mensen hebben drie Ayi's. Voor elk kind een en nog een om te poetsen. Ja, mensen het leven is hier compleet anders en soms heeft dat voordelen en soms niet.